Flemming

polsko-niemiecki ród szlachecki

Flemming (Flemingowie, Flemmingowie, von Flemming)zniemczony flamandzki ród szlachecki, wywodzący się z Flandrii (dzisiejsza Belgia), zamieszkujący Pomorze Zachodnie od okresu średniowiecza (XIII w.) do XIX/XX wieku.

Herb Fleming

Historia

Flemmingscher Kreis na mapie Pomorza Tylnego (Hinterpommern) Reilly, 1795/1796

Nazwisko Flemmingów wskazuje na flamandzkie korzenie rodu i związane jest z niemiecką ekspansją na tereny słowiańskie na wschód od Łaby oraz z założeniem Marchii Brandenburskiej przez Albrechta Niedźwiedzia (1157). Na podbitych obszarach margrabia i arcybiskup magdeburski Wichmann z Seeburga prowadzili intensywną akcję kolonizacyjną, osiedlając tu m.in. osadników flamandzkich.

Obecność Flemmingów na Pomorzu notowana jest od 1225, kiedy to wzmiankuje się rycerza Nikolausa Flemminga[1]. Znanym przodkiem Flemmingów był Thamm Flemming, marszałek pomorski[2], który między 1281 a 1302 występuje jako właściciel Stepnicy. Z kolei z synem tegoż – Konradem – związane są najstarsze informacje o herbie rodu. Potomkowie skupili w swym ręku liczne posiadłości ziemskie w rejonie Wolina i Kamienia Pomorskiego, stąd powiat kamieński nazywany był „powiatem Flemmingów” (Flemmingscher Kreis)[1].

Posiadali oni posiadłości także w okolicach Maszewa (Budzieszowce[3], Maciejewo[4][5], Mosty, Burowo i in.[1]). Z czasem rozrodzony ród Flemmingów zyskał w XVIII-XIX w. duże znaczenie (szczególnie w Saksonii i Prusach, w mniejszym stopniu w Polsce) oraz liczne posiadłości w Brandenburgii, pruskiej części Saksonii, w Saksonii, Turyngii, Galicji, na Śląsku oraz w Rosji, Szwecji, Finlandii, Szkocji i we Włoszech[1]. W XVIII wieku osiągnęli godności ministerialne i generalskie w Rzeczypospolitej.

Własnością Flemmingów od 1724 był zamek Crossen(inne języki) w Crossen an der Elster koło Eisenberga w Turyngii. Rodzina mieszkała w nim do roku 1925, kiedy to zmarła Elisabeth von Heyking(inne języki) z domu Flemming, a zamek przeszedł w ręce jej spadkobiercy, Edmunda von Bockum-Dolffs[6][7][8].

Przedstawiciele rodu

Pieczęć podskarbiego wielkiego litewskiego Jana Jerzego Flemminga z 1757 roku

Pałace, zamki i dwory

Zobacz też

Literatura

  • Otto Hupp: Münchener Kalender 1931. Verlagsanstalt Buch u. Kunstdruckerei AG, München, Regensburg 1931.
  • Genealogisches Handbuch des Adels(inne języki), Adelslexikon Band III, S. 305, Band 61 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1975.

Przypisy