Flemming
Flemming (Flemingowie, Flemmingowie, von Flemming) – zniemczony flamandzki ród szlachecki, wywodzący się z Flandrii (dzisiejsza Belgia), zamieszkujący Pomorze Zachodnie od okresu średniowiecza (XIII w.) do XIX/XX wieku.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6f/POL_COA_Fleming.svg/220px-POL_COA_Fleming.svg.png)
Historia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Reilly_334.jpg/220px-Reilly_334.jpg)
Nazwisko Flemmingów wskazuje na flamandzkie korzenie rodu i związane jest z niemiecką ekspansją na tereny słowiańskie na wschód od Łaby oraz z założeniem Marchii Brandenburskiej przez Albrechta Niedźwiedzia (1157). Na podbitych obszarach margrabia i arcybiskup magdeburski Wichmann z Seeburga prowadzili intensywną akcję kolonizacyjną, osiedlając tu m.in. osadników flamandzkich.
Obecność Flemmingów na Pomorzu notowana jest od 1225, kiedy to wzmiankuje się rycerza Nikolausa Flemminga[1]. Znanym przodkiem Flemmingów był Thamm Flemming, marszałek pomorski[2], który między 1281 a 1302 występuje jako właściciel Stepnicy. Z kolei z synem tegoż – Konradem – związane są najstarsze informacje o herbie rodu. Potomkowie skupili w swym ręku liczne posiadłości ziemskie w rejonie Wolina i Kamienia Pomorskiego, stąd powiat kamieński nazywany był „powiatem Flemmingów” (Flemmingscher Kreis)[1].
Posiadali oni posiadłości także w okolicach Maszewa (Budzieszowce[3], Maciejewo[4][5], Mosty, Burowo i in.[1]). Z czasem rozrodzony ród Flemmingów zyskał w XVIII-XIX w. duże znaczenie (szczególnie w Saksonii i Prusach, w mniejszym stopniu w Polsce) oraz liczne posiadłości w Brandenburgii, pruskiej części Saksonii, w Saksonii, Turyngii, Galicji, na Śląsku oraz w Rosji, Szwecji, Finlandii, Szkocji i we Włoszech[1]. W XVIII wieku osiągnęli godności ministerialne i generalskie w Rzeczypospolitej.
Własnością Flemmingów od 1724 był zamek CrossenCrossen an der Elster koło Eisenberga w Turyngii. Rodzina mieszkała w nim do roku 1925, kiedy to zmarła Elisabeth von Heyking z domu Flemming, a zamek przeszedł w ręce jej spadkobiercy, Edmunda von Bockum-Dolffs[6][7][8].
wPrzedstawiciele rodu
- Heino Heinrich von Flemming (1632–1706), marszałek polny saski i pruski, uczestnik wojny polsko-tureckiej 1672–1676 po stronie polskiej
- Joachim Friedrich von Flemming (1665–1740), saski polityk i generał, pomorski posiadacz ziemski
- Jakub Henryk Flemming (1667–1728), polski i saski polityk i wojskowy, generał artylerii koronnej, koniuszy wielki litewski, tajny radca
- Johann Friedrich von Flemming (1670–1733), saski wielki łowczy
- Bogislaw Bodo von FlemmingŚwierzna[9] (1671–1732), saski generał, właściciel
- Johann Georg von Flemming (1679–1747), saski generał i urzędnik państwowy
- Adam Fryderyk Flemming (1687–1744), szambelan króla Augusta II Mocnego
- Jerzy Detloff Flemming (1699-1771), polski i saski polityk oraz generał, podskarbi wielki litewski, wojewoda pomorski, ojciec Izabeli Czartoryskiej
- Karl Georg Friedrich von Flemming (1705–1767), saski dyplomata, polski generał
- Friedrich von FlemmingLandtagu pomorskiego (1707–1777), członek zakonu joannitów, marszałek krajowy (Landmarschall)
- Jan Henryk Józef Jerzy Flemming (1752–1830), polski urzędnik i dworzanin
- Karl von FlemmingReichstagu z ramienia Deutschkonservative Partei , członek DNVP (1872–1938), niemiecki polityk, poseł
Pałace, zamki i dwory
- Pałac w Bodzęcinie (niezachowany)
- Pałac w Dreźnie (niezachowany)
- Dwór w Świerznie
- Pałac w Crossen
- Pałac w Hermsdorf
- Pałac w Benicach
- Pałac w Bukowie (niezachowany)
- Dworek w Mierzęcinie
- Pałacyk w Sławięcicach
- Dwór w Buku
- Pałac w Śniatowie
- Pałac w Trzęsaczu
Zobacz też
Literatura
- Otto Hupp: Münchener Kalender 1931. Verlagsanstalt Buch u. Kunstdruckerei AG, München, Regensburg 1931.
- Genealogisches Handbuch des Adels , Adelslexikon Band III, S. 305, Band 61 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1975.