Eustache Du Caurroy

Pochodził ze stanu rycerskiego, od około 1569 roku był śpiewakiem kapeli królewskiej w Paryżu^[1]. W 1578 roku otrzymał tytuł sous-maître de la chapelle, a od 1595 roku był nadwornym kompozytorem królewskim^[1]. Trzykrotnie, w 1575, 1576 i 1578 roku, został nagrodzony w konkursie muzycznym w Évreux za swoje chansons i motety^[1]. Był duchownym, a dzięki swojej pozycji na dworze otrzymał liczne intratne beneficja: pełnił funkcję kanonika w kościołach Sainte-Chapelle w Dijon, Sainte-Croix w Orleanie oraz przeora klasztorów St-Ayoul w Provins, w Passy-sur-Seine i Saint-Cyr-en-Bourg^[1].

Przedstawiciel stylu Musique mesurée à l’antique^[1][2], nawiązywał do dorobku Claude’a Le Jeune^[1], Josquina des Prés, Adriana Willaerta i Gioseffo Zarlino^[3]. Jego twórczość ma znaczenie głównie lokalne, jest jednak istotny jako jeden z czołowych kompozytorów instrumentalnej muzyki zespołowej przełomu XVI i XVII wieku oraz pierwszy przedstawiciel stylu wielochórowego w muzyce francuskiej^[1]. Opublikowany w 1610 roku w Paryżu zbiór Meslanges de la musique zawiera 10 psalmów, 35 chansons i 15 pieśni bożonarodzeniowych, wszystkie na 4–6 głosów^[2][3]. Pozostałe prace, w tym m.in. zawierające 53 motety na 3–7-głosów Preces ecclesiasticae, ukazały się w większości pośmiertnie^[3]. Du Caurroy jest również autorem napisanej w 1606 roku mszy żałobnej^[2]. Utwór ten został wykonany po raz pierwszy podczas pogrzebu króla Henryka IV w 1610 roku^[2], a później był elementem uroczystości pogrzebowych kolejnych monarchów francuskich w bazylice Saint-Denis aż do końca XVII wieku^[1].

• Eustache Du Caurroy – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project