Ernest Simoni

W latach 1938–1948 uczył się w kolegium franciszkańskim w Szkodrze^[1]. Po ukończeniu studiów teologicznych odbył czteroletnią służbę wojskową. 7 kwietnia 1956 przyjął potajemnie święcenia kapłańskie^[2].

Pierwsze 30 lat jego kapłaństwa przypadało na okres rządów dyktatora Albanii Envera Hodży. 24 grudnia 1963 w czasie odprawiania mszy we wsi Barbullush został aresztowany przez czterech funkcjonariuszy Sigurimi^[1]. Sąd Okręgowy w Szkodrze skazał Simoniego na karę śmierci, jednak wyrok został złagodzony do 25 lat więzienia^[3]. Po dziesięciu latach spędzonych w więzieniu został ponownie skazany na karę śmierci, jednak wyroku nie wykonano. Więzienie opuścił w 1981 roku^[4]. Po uwolnieniu otrzymał nakaz pracy przy oczyszczaniu kanałów w Szkodrze, pełniąc potajemnie posługę kapłańską, którą mógł zacząć sprawować jawnie dopiero w roku 1991^[2][3].

9 października 2016 podczas mszy św. z okazji Jubileuszu Maryjnego papież Franciszek ogłosił jego nominację kardynalską^[5][6]. Na konsystorzu 19 listopada 2016 został kreowany kardynałem diakonem kościoła Matki Bożej ze Schodów^[7]. Jako swoje zawołanie przyjął słowa „Zemra jeme dotë triumfojë” (Moje Niepokalane Serce zatriumfuje), zaczerpnięte z objawienia fatimskiego z 13 lipca 1917. Z racji ukończenia 80. roku życia przed kreacją, nie posiada uprawnień elektorskich. Ze względu na wiek papież zwolnił go również z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej.

5 września 2017 jako specjalny wysłannik ojca świętego Franciszka przewodniczył konsekracji katedry św. Matki Teresy z Kalkuty w stolicy Kosowa, Prisztinie^[8].

• Nota biograficzna Ernesta Simoniego na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.)
• Ernest Simoni w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2023-06-29] (ang.)
• Ernest Simoni [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-03-24]  (ang.).