Enea Wytwarzanie

(Przekierowano z Elektrownia Kozienice)

Enea Wytwarzanie sp. z o.o. (Elektrownia Kozienice) – druga co do wielkości elektrownia węglowa w Polsce (największa pod względem wielkości mocy zainstalowanej wśród elektrowni opalanych węglem kamiennym)[2]. Znajduje się w Świerżach Górnych koło Kozienic w woj. mazowieckim. Elektrownia Kozienice to zawodowa elektrownia systemowa, blokowa, kondensacyjna z otwartym układem chłodzenia skraplaczy z Wisły. Elektrownia Kozienice jest własnością spółki Enea Wytwarzanie i jest częścią grupy energetycznej Enea.

Enea Wytwarzanie sp. z o.o.
Elektrownia Kozienice
Ilustracja
Elektrownia Kozienice
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Adres

Świerże Górne
26-900 Kozienice

Data założenia

1972

Forma prawna

przedsiębiorstwo państwowe / spółka akcyjna / spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Prezes

Piotr Andrusiewicz[1]

Przewodniczący rady nadzorczej

Marcin Kaczmarek

Udziałowcy

Enea S.A. (100%)

Nr KRS

0000536267

Dane finansowe
Kapitał zakładowy

2 046 049 500,00 zł

Położenie na mapie gminy Kozienice
Mapa konturowa gminy Kozienice, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Elektrownia Kozienice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Elektrownia Kozienice”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Elektrownia Kozienice”
Położenie na mapie powiatu kozienickiego
Mapa konturowa powiatu kozienickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Elektrownia Kozienice”
Ziemia51°39′55″N 21°27′52″E/51,665278 21,464444
Strona internetowa

Historia

  • 1 kwietnia 1968 – podjęcie decyzji o budowie 6 bloków energetycznych o mocy 200 MW; kierownikiem budowy elektrowni był inż. Józef Zieliński[3]
  • 5 maja 1971 – decyzja o rozbudowie o bloki 2 × 200 MW
  • 18 października 1972[4] – oddanie do eksploatacji bloku nr 1
  • 3 maja 1973 – decyzja o rozbudowie o bloki 2 × 500 MW
  • 1973 – oddanie do eksploatacji bloków nr 2, 3, 4 i 5
  • 1974 – oddanie do eksploatacji bloków nr 6 i 7
  • 1975 – oddanie do eksploatacji bloku nr 8
  • 1978 – oddanie do eksploatacji bloku nr 9 (pierwszego bloku o mocy 500 MW)
  • 1979 – oddanie do eksploatacji bloku nr 10 (drugiego bloku o mocy 500 MW)
  • 1 października 1996 – przekształcenie Przedsiębiorstwa Państwowego Elektrownia Kozienice w jednoosobową spółkę skarbu państwa Elektrownia „Kozienice” S.A.
  • 12 października 1998 – uzyskanie koncesji Prezesa URE na wytwarzanie, przesył i dystrybucję ciepła.
  • 25 maja 2012 – zmiana nazwy na „Enea Wytwarzanie S.A.”[5]
  • 19 grudnia 2017 – oddanie do eksploatacji bloku nr 11 (blok o mocy 1075 MW)[6]
Elektrownia Kozienice
Elektrownia Kozienice widziana z przeprawy promowej na Wiśle w Świerżach Górnych
Bocznica zakładowa elektrowni. Węgiel kamienny dla elektrowni, który dostarczają głównie kopalnie Katowickiego Holdingu Węglowego S.A., Polskiej Grupy Górniczej Sp. z o.o oraz Lubelski Węgiel „Bogdanka” S.A. dowożony jest koleją połączoną z linią kolejową nr 76.

Od 1988 roku urządzenia elektrowni są ciągle modernizowane, a plan modernizacji zatwierdzony jest do roku 2020. Wejście do Grupy Kapitałowej ENEA S.A. oraz jej debiut giełdowy[7] stworzył dla Elektrowni możliwości inwestycyjne. Są one związane z koniecznością budowy nowych mocy wytwórczych oraz dostosowaniem działalności do wymogów unijnych w zakresie ochrony środowiska. Wybudowany został wysokosprawny blok na parametry nadkrytyczne o mocy 1075 MW i sprawności 45,6%, który został oddany do użytku w grudniu 2017[8][9]. Powstaje kolejna Instalacja Odsiarczania Spalin (IOS III) dla bloku energetycznego 500 MW. Od 2010 roku na blokach 200 i 500 MW planowane jest rozpoczęcie budowy instalacji do katalitycznego odazotowania spalin (SCR) w celu osiągnięcia wymaganej redukcji tlenków azotu (począwszy od bloku nr 10).

Dane techniczne

Elektrownia wyposażona jest w następujące urządzenia:

  • kotły parowe
    • bloki 1–8 o mocy 200 MW posiadają kotły OP-650 opromieniowane, walczakowe z naturalną cyrkulacją w parowniku, opalane pyłem węgla kamiennego
    • bloki 9–10 o mocy 500 MW wyposażone są w kotły AP-1650 walczakowe z cyrkulacją wspomaganą pompami i międzystopniowym przegrzewem pary, opalane pyłem węglowym dostarczanym z sześciu młynów węglowych
  • turbozespoły
    • bloki 1–8 o mocy 200 MW wyposażone są w zmodernizowane trzykadłubowe, jednowałowe turbiny kondensacyjne 13K215, a zmodernizowane generatory TWW 200 (wyprodukowane w Dolnośląskich Zakładach Wytwórczych Maszyn Elektrycznych Dolmel we Wrocławiu), posiadają uzwojenie stojana chłodzone destylatem w obiegu wymuszonym pompami, chłodzenie żelaza stojana i wirnika zrealizowane jest za pomocą wodoru w układzie zamkniętym
    • bloki 9–10 o mocy 500 MW wyposażone są w zmodernizowaną czterokadłubową, jednowałową turbinę kondensacyjną typu K-500-166-2, a w zmodernizowanych generatorach TWW 500 chłodzenie uzwojeń i żelaza stojana rozwiązane jest w podobny sposób jak generatorów TWW 200

Elektrownia posiada koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej, ciepła oraz na przesyłanie i dystrybucję ciepła oraz obrót energią elektryczną.

Zdolność produkcyjna elektrowni:

  • moc osiągalna elektrowni – brutto: 4000 MW [6]
  • moc osiągalna cieplna: 266 MW
  • moc zainstalowana: 4000 MW [6]

Składowisko żużla i popiołu ma powierzchnię 132 ha, zgromadzono na nim ponad 20 milionów ton odpadów, radomski Zakład Usług Technicznych i Recyklingu, przerabia 180 tys. ton pyłów i popiołów rocznie.

Wpływ na środowisko

Więcej: Elektrownia węglowa – wpływ na zdrowie i środowisko

W raporcie WWF z 10 maja 2007 Elektrownia Kozienice została uznana za jedną z czterech elektrowni emitujących największe względne (w przeliczeniu na produkcję energii elektrycznej; 0,915 tCO2/MWh) ilości gazów cieplarnianych do atmosfery w Polsce oraz 19. w Europie. W emisji bezwzględnej (10,8 mln ton CO2) zajęła 3. miejsce w Polsce – wyprzedza ją Elektrownia Bełchatów i Elektrownia Turów[10].

Elektrownia usytuowana jest w pobliżu Kozienickiego Parku Krajobrazowego – obszaru specjalnie chronionego, dla którego obowiązują zaostrzone normy ochrony środowiska.

Na Wiśle na wysokości elektrowni po 2015 roku wybudowano tymczasowy próg stabilizujący poziom wody. [11]

Działalność Elektrowni Kozienice związana jest również z emisją ciepłej wody, pochodzącej z systemu chłodzenia turbin, do Wisły. Prof. dr hab. Szymon Malinowski (dyrektor Instytutu Geofizyki Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego) w głośnym filmie pt. Można panikować informował o tym, że woda używana w elektrowni do chłodzenia turbin energetycznych następnie spływa do Wisły: „jak spływa do rzeki, to ma wysoką temperaturę. Jak jest mało wody w rzece, to ona podnosi temperaturę wody w rzece tak, że umierają ryby, umierają ptaki, umierają rośliny wodne i możemy zabić kompletnie życie w tej rzece. […] Jak jest za mało wody w rzece i ma za niski poziom, nie można spuszczać wody do rzeki[12]”. Emisja ciepłej wody bezpośrednio do rzeki dotyczy głównie starych bloków elektrowni, chłodzonych w systemie otwartym. Jak podają oficjalne informacje, Elektrownia Kozienice posiada system chłodzenia wody oddawanej do rzeki, uruchamiany w przypadku wystąpienia wysokich temperatur wody pobieranej do chłodzenia.[11]

Nowy blok 1075 MW

W 2017 r. zakończyła się budowa nowego bloku energetycznego o mocy 1075 MW na parametry nadkrytyczne[13]. Inwestycja warta 6,4 mld zł została zrealizowana przez konsorcjum Polimex-Mostostal i Hitachi[14]. Latem 2015 roku dostarczony został ważący 490 ton generator firmy Mitsubishi Hitachi Power System drogą morską do portu w Gdyni oraz drogą kolejową na miejsce do maszynowni elektrowni[15][16]. W celu wyprowadzenia mocy z nowego bloku powstanie linia elektroenergetyczna napowietrzna 400 kV do stacji elektroenergetycznej „Ołtarzew” 400/220/110 kV[17], która wzbudza ogromne emocje i liczne protesty[18][19][20].

W 2013 r. przedstawiciele Enea poinformowali, że blok będzie rentowny przy cenie energii na poziomie 190–200 zł/MWh[21]. W 2015 r. prezes Enea Wytwarzanie szacował, że progiem rentowności byłaby cena 240–250 zł/MWh (przy 7 tys. godzin pracy rocznie) lub 310 zł/MWh (przy 5 tys. godzin rocznie)[22].

Przypisy

Linki zewnętrzne