Dwór w Oborach
Dwór w Oborach[a] – świecka rezydencja wiejska z XVII wieku w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Konstancin-Jeziorna, we wsi Obory. Powstał w latach 1681–1688 w stylu barokowym.
 nr rej. A-949 | |
 Dwór od strony zachodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Tylman z Gameren (?) |
| Kondygnacje | 1 |
| Rozpoczęcie budowy | 1681 |
| Ukończenie budowy | 1688 |
| Ważniejsze przebudowy | 1785–1791, 1893 |
| Pierwszy właściciel | Stanisław Pirzchała z Obór |
| Kolejni właściciele | Koniecpolscy, Wielopolscy, Potuliccy |
| Obecny właściciel | spadkobiercy rodziny Potulickich |
Położenie na mapie gminy Konstancin-Jeziorna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego  | |
| 52°05′06,83″N 21°08′41,34″E/52,085230 21,144818 | |
Historia
Pierwszym właścicielem terenów wzmiankowanym w pismach był Stanisław Pirzchała z Obór[1]. W XV i XVII wieku dobra oborskie pozostawały w rękach rodziny Oborskich, którzy wzięli od nich miano[2]. W 1643[2] przeszły na własność Koniecpolskich, zaś dziesięć lat później odkupił je Jan z Wielopola[2], wojewoda krakowski. W 1688 r. dziedzicem dóbr stał się jego syn Jan. Wybudował on w miejscu starszego drewnianego dworu nowy w stylu barokowym (1681–1688). Budynek powstał najprawdopodobniej według projektu Tylmana z Gameren lub jego ucznia. Charakteryzował się on łamanym dachem polskim, odmiany krakowskiej. Nad drzwiami umieszczono herb Wielopolskich – Starykoń.
Lokalizacja dworu sprzyjała kontaktom Jana Wielopolskiego z Janem III Sobieskim, mieszkającym w Wilanowie. Wielopolski poślubił Marię Annę D’Arquien, która była siostrą królowej Marysieńki. W krótkim czasie otrzymał nominację na Kanclerza Wielkiego Koronnego. W 1688 r. w niewyjaśnionych do końca okolicznościach zmarł, najprawdopodobniej w Oborach.
W latach 1785–1791 na zlecenie Urszuli Wielopolskiej de domo Potockiej miał miejsce remont dworu. Zmieniono dach na mansardowy. Umieszczono w nim okna w rokokowych blaszanych obramieniach. Sufity opatrzono w profilowane gzymsy. Przeprowadzono remont kominków i obramień drzwiowych[2]. Malarz Szmuglewicz był autorem plafonu zlokalizowanego w jednym z narożnych pokojów. Po śmierci Urszuli Wielopolskiej właścicielem dóbr stał się hrabia Kasper Potulicki herbu Grzymała.
W 1893 r. została dobudowana do dworu kaplica, unowocześniono wnętrza i przeniesiono schody prowadzące na piętro na tył budynku (prace pod kierunkiem Władysława Marconiego). Potuliccy byli właścicielami dóbr do 1944 r. Wówczas usunęły ich z majątku niemieckie władze za udział Jana, Teresy i Anny w powstaniu warszawskim. Na cmentarzu parafialnym w Słomczynie zlokalizowana jest kaplica grobowa rodziny Potulickich.
Obecnie (druga dekada XXI w.) jest to budynek murowany, parterowy, z mieszkalnym poddaszem. Posiada układ wnętrz dwutraktowy, z holem, sienią, klatką schodową na osi. Wnętrze ze stylowymi meblami. Przez dziesięciolecia siedzibę swą miał w nim Dom Pracy Twórczej Związku Literatów Polskich Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego Pen Clubu. W 2015 roku dwór wrócił do rąk spadkobierców przedwojennych właścicieli[3].
W styczniu 2020 roku podano, że dwór przeszedł w ręce Fundacji Rodziny Staraków, która zamierza go wyremontować i przeznaczyć na cele publiczne[4].
Obiekty znajdujące się na obszarze dóbr oborskich
- dawny dwór (1681–1688);
- oficyna podworska wzniesiona po połowie XVIII wieku staraniem Hieronima Wielkopolskiego, restaurowana przez Potulickich;
- dawna stajnia wzniesiona w drugiej połowie XVIII wieku, przebudowana na mieszkanie i pomieszczenia gospodarcze;
- park krajobrazowy z XVIII wieku, przekomponowany po 1945 r. z pomnikami przyrody;
- budynki gospodarcze z XIX wieku (czworaki, gorzelnia, browar, magazyn zbożowy).
Galeria
Dwór w Oborach, widok od strony parku
Wnętrza dworu w Oborach (jesień 2015)
Kaplica wewnątrz dworu w Oborach
Oficyna podworska
Park
Dawny budynek spichlerza w majątku Obory
