Drozdoń pstry

Drozdoń pstry występuje w zależności od podgatunku^[4][5]:

• drozdoń pstry (Z. d. dauma) – wędrowne. Gniazdują w zachodnich Himalajach (w tym w Pakistanie) na wschód po Assam, południowo-centralne Chiny, północną Mjanmę, północną i zachodnią Tajlandię i północne Indochiny. Poza sezonem lęgowym przebywają głównie w południowej i południowo-wschodniej Azji^[2]
• drozdoń sundajski (Z. d. horsfieldi) – Sumatra, Jawa, Bali, Lombok i Sumbawa
• Z. d. iriomotensis – Iriomote (południowe wyspy Riukiu)
• drozdoń tygrysi (Z. d. neilgherriensis) – południowo-zachodnie Indie
• drozdoń cejloński (Z. d. imbricata) – Sri Lanka

Liczba podgatunków i ich odrębność pozostaje kwestią sporną. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny uznaje drozdonie: tygrysiego i cejlońskiego za osobne gatunki^[5]. Do drozdonia pstrego bywał włączany również drozdoń tajgowy (Zoothera aurea), jednak drozdonie te znacznie różnią się głosem od drozdoni pstrych^[2]. Na liście ptaków świata opracowywanej wspólnie przez BirdLife International i autorów Handbook of the Birds of the World taksony horsfieldi, iriomotensis i imbricata traktowane są jako podgatunki drozdonia tajgowego; lista ta jest wykorzystywana przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN)^[3][6][7].

W Polsce do 2015 włącznie stwierdzono drozdonie pstre 9 razy, ostatnio w grudniu 2001 pod Wieliczką^[8]; w rzeczywistości stwierdzenia te dotyczyły traktowanego obecnie jako osobny gatunek drozdonia tajgowego i to on został wciągnięty na Listę awifauny krajowej^[9].

Długość ciała 24–30 cm^[2], rozpiętość skrzydeł 45–46 cm^[10], masa ciała 88–103 g^[2]. Bardzo duży drozd, upstrzony ciemnym łuskowaniem na żółtobrązowym tle. Przypomina młodego paszkota, ale znacznie mocniej zbudowany i ma bardziej wyrazisty rysunek. Nie występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U dorosłych wierzch ciała i pierś ochrowe; spód ciała biały. Wszystkie partie upierzenia, oprócz skrzydeł i sterówek pokryte są plamkami w kształcie półksiężyców. Skrzydła szarobrązowe z jasnymi brzegami piór, lotki o ciemnej nasadzie i ciemnych końcach. Osobniki młodociane przypominają dorosłe. We wszystkich szatach ciemny dziób z jasnobeżową nasadą żuchwy. Pod skrzydłami widoczne wyraźne czarno-białe pasy pod skrzydłami^[10]. Nogi różowawe. Tęczówka czarna, występuje jasna obrączka oczna^[8].

Drozdonie pstre żywią się bezkręgowcami – dżdżownicami, owadami, ślimakami, do tego zjadają jagody i inne owoce. Gniazdo ma kształt dużej czarki, ulokowane jest w rozwidleniu gałęzi drzewa albo krzewu, zazwyczaj od 1 do 6 m nad ziemią^[8].

IUCN klasyfikuje drozdonia pstrego jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern), z tym że stosuje ujęcie systematyczne obejmujące tylko dwa podgatunki – nominatywny i Z. d. neilgherriensis. Liczebność populacji nie jest znana, zaś jej trend oceniany jest jako spadkowy^[3].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[11].

• ptaki Polski

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy – drozdoń tygrysi Z. d. neilgherriensis. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy – drozdoń cejloński Z. d. imbricata. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).