Donald Johnson

Johnson w latach 1987–1991 występował w rozgrywkach akademickich w USA, broniąc barw University of North Carolina; miał już wówczas na koncie nagrodę amerykańskiej federacji tenisowej USTA za sportową postawę wśród juniorów (1986). Po ukończeniu studiów (z dyplomem ekonomisty) przystąpił w 1992 roku do rywalizacji wśród tenisistów zawodowych. Karierę zakończył w 2004 roku, po US Open.

W 1994 roku Johnson zagrał w kilku imprezach z Francisco Montaną, osiągając m.in. półfinał turnieju ATP World Tour w Barcelonie. W 1996 roku obaj Amerykanie podjęli stałą współpracę, która już w tymże roku zaowocowała 2 zwycięstwami turniejowymi ATP World Tour – w Meksyk i Amsterdamie, a także wielkoszlemowym ćwierćfinałem na kortach Rolanda Garrosa.

W 1997 roku Johnson i Montana triumfowali w turnieju ATP Super 9 w Monte Carlo, pokonując m.in. Jewgienija Kafielnikowa i Daniela Vacka oraz w finale Jacco Eltingha i Paula Haarhuisa. Dalsze 2 finały turniejowe oraz ćwierćfinał Wimbledonu dał Amerykanom pierwszy awans do deblowego ATP World Tour World Championships, który jednak zakończyli na etapie rozgrywek grupowych z 3 porażkami na koncie.

Sezon 1998 był dla obu Amerykanów jeszcze bardziej udany – wygrali 4 turnieje, zaliczyli jeszcze 1 finał, byli w ćwierćfinale French Open, a w turnieju ATP World Tour World Championships doszli do półfinału. Na sezonie 1998 Johnson i Montana zakończyli regularne wspólne występy.

Johnson w 1999 roku wygrał 2 turnieje, w Estoril mając za partnera Tomása Carbonella, w Gstaad – Cyrila Suka.

U progu sezonu 2000 Amerykanin kilka turniejów zagrał w parze z Sukiem, imprezę w Meksyku wygrał z Byronem Blackiem, a najlepsze rezultaty w roku odniósł wspólnie z Pietem Norvalem. Od wiosny do końca sezonu 2000 Norval i Johnson wygrali 4 turnieje i byli w 2 finałach. Wśród turniejowych trofeów najcenniejsze pochodziło z Bangalore, gdzie triumfowali w ATP World Tour World Championships. W finale okazali się lepsi od Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego, rewanżując się tym samym za porażkę w meczu grupowym tej samej imprezy.

Jeszcze większe sukcesy Johnson odnosił z kolejnym partnerem, którym został w 2001 roku Jared Palmer. W tymże roku Amerykanie wygrali 5 turniejów – dwa na kortach trawiastych, w tym Wimbledon. W Londynie już w ćwierćfinale musieli bronić 4 piłek meczowych w spotkaniu z Juanem Balcellsem i Sjengiem Schalkenem, by następnie w półfinale pokonać Maksa Mirnego i Uładzimira Wałczkou, a w finale Davida Rikla i Jiříego Nováka 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6). Johnson i Palmer okazali się pierwszą amerykańską parą od 1990 roku, która wygrała Wimbledon (triumfowali wówczas Jim Pugh i Rick Leach). Swoją dyspozycję utrzymali w kolejnych miesiącach sezonu, dochodząc do finału Tennis Masters Series w Montrealu (gdzie Rikl i Novak wzięli rewanż) oraz drugiego finału wielkoszlemowego – podczas US Open. W Nowym Jorku musieli uznać wyższość Wayne’a Blacka i Kevina Ullyetta.

Start w ATP World Doubles Challenge Cup podsumowującym sezon 2001, który ze względu na kłopoty organizatora odbył się z kilkumiesięcznym poślizgiem już w 2002 roku, Amerykanie zakończyli na półfinale.

Wyniki Johnsona z 2001 roku i 2 wygrane turnieje oraz półfinał Australian Open w styczniu 2002 roku dały Johnsonowi awans na pozycję lidera światowego rankingu deblistów 28 stycznia 2002. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni. W sezonie 2002 Johnson nadal startował w parze z Jaredem Palmerem, na koniec sezonu pozostając najstarszym graczem w czołowej dziesiątce klasyfikacji światowej. Johnson i Palmer w tymże roku byli w półfinale Wimbledonu, ćwierćfinale US Open oraz 2 finałach, w tym Tennis Masters Series w Miami. Zakwalifikowali się także do Tennis Masters Cup jak 4 para na świecie, ale nie mogli wystąpić w turnieju, gdyż Johnson poddał się operacji lewego stawu skokowego.

W 2003 roku Johnson i Palmer doszli do ćwierćfinału Australian Open, a w parze z Leanderem Paesem Johnson był w finale w ’s-Hertogenbosch. Były to ostatnie znaczące osiągnięcia Amerykanina.

Sukcesy Johnson odnosił również w grze mieszanej. W parze z Kimberly Po osiągnął w 1999 roku finał US Open, a rok później z tą samą partnerką triumfował na Wimbledonie. Doświadczona para amerykańska pokonała w wimbledońskim finale Lleytona Hewitta i Kim Clijsters 6:4, 7:6(3).

W reprezentacji w Pucharze Davisa zagrał raz, jesienią 2001 roku w barażu o grupę światową przeciwko Indiom. Johnson i Palmer przegrali wówczas z Leanderem Paesem i Maheshem Bhupathim, ale reprezentacja USA odniosła zwycięstwo dzięki singlistom Andy'emu Roddickowi i Jamesowi Blake.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	11 września 1999	US Open, Nowy Jork	Twarda	Kimberly Po	Ai Sugiyama Mahesh Bhupathi	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	8 lipca 2000	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Kimberly Po	Kim Clijsters Lleyton Hewitt	6:4, 7:6(3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	10 marca 1996	Meksyk	Ceglana	Francisco Montana	Nicolás Pereira Emilio Sánchez	6:2, 6:4
Zwycięzca	2.	4 sierpnia 1996	Amsterdam	Ceglana	Francisco Montana	Rikard Bergh Jack Waite	6:4, 3:6, 6:2
Zwycięzca	3.	27 kwietnia 1997	Monte Carlo	Ceglana	Francisco Montana	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 2:6, 7:6
Finalista	1.	20 lipca 1997	Stuttgart	Ceglana	Francisco Montana	Gustavo Kuerten Fernando Meligeni	4:6, 4:6
Finalista	2.	19 października 1997	Ostrawa	Dywanowa (hala)	Francisco Montana	Jiří Novák David Rikl	2:6, 4:6
Zwycięzca	4.	8 lutego 1998	Marsylia	Twarda (hala)	Francisco Montana	Mark Keil T.J. Middleton	6:4, 3:6, 6:3
Finalista	3.	15 lutego 1998	Dubaj	Twarda	Francisco Montana	Mahesh Bhupathi Leander Paes	2:6, 5:7
Zwycięzca	5.	12 kwietnia 1998	Estoril	Ceglana	Francisco Montana	David Roditi Fernon Wibier	6:1, 2:6, 6:1
Zwycięzca	6.	10 maja 1998	Hamburg	Ceglana	Francisco Montana	David Adams Brett Steven	6:2, 7:5
Zwycięzca	7.	11 października 1998	Palermo	Ceglana	Francisco Montana	Pablo Albano Daniel Orsanic	6:4, 7:6
Zwycięzca	8.	11 kwietnia 1999	Estoril	Ceglana	Tomás Carbonell	Jiří Novák David Rikl	6:3, 2:6, 6:1
Zwycięzca	9.	11 lipca 1999	Gstaad	Ceglana	Cyril Suk	Ałeksandar Kitinow Eric Taino	7:5, 7:6(4)
Zwycięzca	10.	27 lutego 2000	Meksyk	Ceglana	Byron Black	Gastón Etlis Martín Rodríguez	6:3, 7:5
Zwycięzca	11.	16 kwietnia 2000	Estoril	Ceglana	Piet Norval	David Adams Joshua Eagle	6:4, 7:5
Zwycięzca	12.	25 czerwca 2000	Nottingham	Trawiasta	Piet Norval	Ellis Ferreira Rick Leach	1:6, 6:4, 6:3
Finalista	4.	23 lipca 2000	Stuttgart	Ceglana	Lucas Arnold Ker	Jiří Novák David Rikl	7:5, 2:6, 3:6
Finalista	5.	22 października 2000	Tuluza	Twarda (hala)	Piet Norval	Julien Boutter Fabrice Santoro	6:7(8), 6:4, 6:7(5)
Zwycięzca	13.	29 października 2000	Bazylea	Dywanowa (hala)	Piet Norval	Roger Federer Dominik Hrbatý	7:6(9), 4:6, 7:6(4)
Finalista	6.	5 listopada 2000	Stuttgart	Twarda (hala)	Piet Norval	Jiří Novák David Rikl	6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca	14.	17 listopada 2000	Doubles Championship, Bangalore	Twarda	Piet Norval	Mahesh Bhupathi Leander Paes	7:6(8), 6:3, 6:4
Zwycięzca	15.	4 marca 2001	Acapulco	Ceglana	Gustavo Kuerten	David Adams Martín García	6:3, 7:6(5)
Zwycięzca	16.	11 marca 2001	Scottsdale	Twarda	Jared Palmer	Marcelo Ríos Sjeng Schalken	7:6(3), 6:2
Finalista	7.	15 kwietnia 2001	Estoril	Ceglana	Nenad Zimonjić	Radek Štěpánek Michal Tabara	4:6, 1:6
Zwycięzca	17.	29 kwietnia 2001	Barcelona	Ceglana	Jared Palmer	Tommy Robredo Fernando Vicente	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	18.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Jared Palmer	Feliciano López Francisco Roig	7:5, 6:3
Zwycięzca	19.	24 czerwca 2001	Nottingham	Trawiasta	Jared Palmer	Paul Hanley Andrew Kratzmann	6:4, 6:2
Zwycięzca	20.	7 lipca 2001	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista	8.	5 sierpnia 2001	Montreal	Twarda	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	4:6, 6:3, 3:6
Finalista	9.	8 września 2001	US Open, Nowy Jork	Twarda	Jared Palmer	Wayne Black Kevin Ullyett	6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca	21.	28 października 2001	Sztokholm	Twarda (hala)	Jared Palmer	Jonas Björkman Todd Woodbridge	6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca	22.	6 stycznia 2002	Ad-Dauha	Twarda	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	6:3, 7:6(5)
Zwycięzca	23.	13 stycznia 2002	Sydney	Twarda	Jared Palmer	Joshua Eagle Sandon Stolle	6:4, 6:4
Finalista	10.	31 marca 2002	Miami	Twarda	Jared Palmer	Mark Knowles Daniel Nestor	3:6, 6:3, 1:6
Finalista	11.	23 czerwca 2002	Nottingham	Trawiasta	Jared Palmer	Mike Bryan Mark Knowles	6:0, 6:7(3), 4:6
Finalista	12.	22 czerwca 2003	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Leander Paes	Martin Damm Cyril Suk	5:7, 6:7(4)

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).