Daniel Carroll (rugbysta)
Daniel Brendon Carroll (ur. 17 listopada 1888 w Melbourne, zm. 5 sierpnia 1956 w Nowym Orleanie) – rugbysta podczas kariery sportowej reprezentujący Australię i Stany Zjednoczone, dwukrotny złoty medalista olimpijski w tej dyscyplinie sportu i jedyny, który uczynił to w barwach dwóch państw.
 | |||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Daniel Brendon Carroll | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1888 | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 5 sierpnia 1956 | ||||||||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Życiorys
Urodził się na przedmieściach Melbourne we Flemington. Jego rodzina następnie przeniosła się do Sydney[1]. W trakcie australijskiej kariery sportowej grał w zespołach St. Aloysius College oraz St George RC, studiując jednocześnie stomatologię na uniwersytecie w Sydney[1][2][3]. Został także wybrany do stanowej drużyny Nowej Południowej Walii, w której rozegrał piętnaście spotkań[4], m.in. występując z nią przeciw Queensland oraz British and Irish Lions podczas ich tournée do Australii i Nowej Zelandii[1][5][6].
W latach 1908–1909 wziął udział w pierwszym w historii tournée reprezentacji Australii do Europy i Ameryki Północnej[7][8]. Zagrał także w odbywającym się wówczas turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1908[9]. W rozegranym 26 października 1908 roku na White City Stadium spotkaniu Australijczycy występujący w barwach Australazji pokonali Brytyjczyków 32–3[10]. Jako że był to jedyny mecz tych zawodów[11], oznaczało to zdobycie złotego medalu przez zawodników z Australazji[12][13][14].
W testmeczu zadebiutował w grudniu tego samego roku przeciw Walijczykom[15]. Znalazł się również w składzie Australijczyków podczas kolejnego tournée do Ameryki Północnej w 1912 roku[2], gdzie m.in. zagrał w jedynym testmeczu z USA[16]. Łącznie w reprezentacji Australii w latach 1908–1912 rozegrał zatem dwa oficjalne spotkania międzypaństwowe zdobywając trzy punkty[17].
Pozostał w Kalifornii[2] i studiując geologię na Stanford University[1] występował w latach 1912–1916 w sekcji rugby Stanford Cardinal[18], trenując również piłkę nożną[19]. Już w 1913 roku otrzymał powołanie do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na spotkanie z All Blacks[20].
Podczas I wojny światowej służył w piechocie w AEF i otrzymał Krzyż Wybitnej Służby oraz Purpurowe Serce za walki we Francji[1][19]. W 1919 roku wystąpił w żołnierskich Inter-Allied Games[1].
Powrócił następnie na studia i ukończył je w 1920 roku, po czym został grającym trenerem Cardinal[1]. W tej samej roli uczestniczył z kadrą złożoną w większości ze studentów uniwersytetów Santa Clara, Berkeley i Stanford w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920[21][22]. W rozegranym 5 września 1920 roku na Stadionie Olimpijskim spotkaniu amerykańska drużyna pokonała faworyzowanych Francuzów 8–0[23]. Podobnie jak osiem lat wcześniej był to jedyny mecz tych zawodów[24][25], co oznaczało zdobycie złotego medalu przez zawodników z Ameryki Północnej[26][27].
Przeciw Francuzom zagrał także 10 października 1920 roku[28], co oznaczało, że łącznie w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w latach 1913–1920 rozegrał trzy spotkania nie zdobywając punktów[17].
Studiował następnie na University of Oxford oraz w Royal School of Mines, a w 1921 roku związał się z firmą Standard Oil, w której pozostał do emerytury[1][19]. W 1927 roku poślubił Helen Warden, z którą miał syna Daniela, po jej śmierci w 1941 roku ożenił się zaś powtórnie[1].
Do World Rugby Hall of Fame został przyjęty w 2012 roku wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union[29], zaś indywidualnie w roku 2016[30][31].