Dłubniański Park Krajobrazowy
Dłubniański Park Krajobrazowy – park krajobrazowy położony na granicy Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i Wyżyny Miechowskiej. Jest najbardziej na wschód wysuniętym ze wszystkich Jurajskich Parków Krajobrazowych. Leży na terenie 6 gmin położonych wzdłuż rzeki Dłubni, będącej osią parku. Powierzchnia parku wynosi 10 959,6 ha, natomiast jego otulina liczy 11 684,7 ha[1].
park krajobrazowy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | gminy: Michałowice, Zielonki, Iwanowice, Skała, Gołcza, Trzyciąż |
Mezoregion | |
Data utworzenia | 1981 |
Akt prawny | Uchwała Nr 65 Rady Narodowej Miasta Krakowa z 2 grudnia 1981 r.[1] |
Powierzchnia | 109,596 km² |
Powierzchnia otuliny | 116,847 km² |
Obszary chronione | 2 projektowane rezerwaty przyrody |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
50°17′03″N 19°53′23″E/50,284167 19,889722 | |
Strona internetowa |
Szeroka, urodzajna dolina tej rzeki od najdawniejszych wieków stanowiła obszar osiedlania się człowieka. Dłubnia, wraz ze swymi dopływami, zasilana jest z licznych źródeł, głównie w swoim górnym i środkowym biegu. Początek rzece dają źródła szczelinowe w Jangrocie i Trzyciążu, jednak wypływy najpiękniejsze (źródła pulsujące) i najbardziej wydajne znajdują się w Imbramowicach, Ściborzycach i Sieciechowicach. Są to obiekty wyjątkowo cenne przyrodniczo i krajobrazowo, objęte ochroną prawną jako pomniki przyrody. Wśród nich wymienić można: Źródło Hydrografów i Źródło Strusi w Imbramowicach oraz Źródło Jordan w Ściborzycach[2].
Na terenie parku, oprócz licznych pomników przyrody, znajdują się również cenne zabytki architektury, wśród których dominują kościoły i zespoły dworsko-parkowe.
Linki zewnętrzne
[https://travelovelove.pl/dlubnianski-park-krajobrazowy-oaza-natury-blisko-krakowa/ Dłubniański Park Krajobrazowy - propozycja jednodniowej wycieczki] (pol.)
]