Czarcia miotła

Czarcia miotła – rodzaj potworności roślin objawiający się powstaniem wyrośla, będącego gęstym skupieniem silnie rozgałęzionych, nienormalnie rozwiniętych pędów płonnych. Czarcie miotły występują na drzewach i krzewach – zarówno liściastych, jak i iglastych[1]. Na jednym drzewie czy krzewie może występować więcej niż jedna, obserwowano przypadek, gdy na jednej jodle było ich kilkadziesiąt. Są długoletnie, u jodły na przykład żyją nawet 20 lat[2]. Powstają wskutek zahamowania rozwoju pędu głównego i patologicznego rozwoju wszystkich pąków bocznych (normalnie rozwijają się tylko niektóre z nich){[1]. Bezpośrednimi przyczynami takiego zaburzonego rozwoju pędów są:

Czarcia miotła na wierzchołku modrzewia
Spowodowana przez Taphrina betulina czarcia miotła na brzozie

Czarcie miotły wywoływane przez organizmy pasożytnicze bywają zaliczane do galasów typu organoidowego, tj. będących rozpoznawalnymi organami[7].

Sadzonki z pędów pobranych z czarcich mioteł spowodowanych przez mutacje zachowują specyficzny sposób wzrostu i wykorzystywane są przez szkółkarzy do otrzymywania nowych odmian. Przykładem jest np. kultywar świerka pospolitego Picea abies ‘Little Gem’, otrzymany z czarciej miotły świerka odmiany ‘Nidiformis’. Niektórzy szkółkarze uzyskane w ten sposób kultywary poddają ochronie patentowej[8]. W leśnictwie czarcie miotły nie powodują istotnych szkód ze względu na sporadyczność występowania[9].

Zobacz też: Teratologia.

Przypisy