Coco Gauff

W wieku 11 lat została jedną z ośmiu stypendystek fundacji Champ’Seed, należącej do trenera Sereny Williams Patricka Mouratoglou, a prowadzącej akademię w Nicei. W 2016 roku zwyciężyła w mistrzostwach USA U-16, rok później przegrała w finale juniorskiego US Open i wygrała juniorski turniej Roland Garros^[1].

Tenisistka zadebiutowała w rozgrywkach ITF w maju 2018 roku w Osprey na Florydzie, gdzie wygrała swój pierwszy zawodowy mecz. Bez straty seta przeszła przez trzystopniowe kwalifikacje, a w pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała Alexandrę Perper z Mołdawii 6:2, 6:3. Odpadła w kolejnym meczu.Na przełomie sierpnia i września zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym. Otrzymała dzikie karty do kwalifikacji rozgrywek singlowych i turnieju gry mieszanej (wraz z Christopherem Eubanksem). W grze pojedynczej przegrała w pierwszym meczu (z Heather Watson 4:6, 1:6), ale w mikście wygrała swój debiutancki pojedynek w turnieju wielkoszlemowym – zwycięstwo nad parą Chan Hao-ching–Henri Kontinen 6:4, 6:4. W kolejnym spotkaniu nie sprostali późniejszym finalistom turnieju Alicji Rosolskiej i Nikoli Mektić 2:6, 1:6.

Sezon 2019 rozpoczęła na przełomie stycznia i lutego od turnieju ITF z pulą nagród 100 000 $ w Midland. W grze pojedynczej odpadła w drugiej rundzie z Rebeccą Peterson 2:6, 1:6. Do turnieju gry podwójnej zgłosiła się wspólnie z Ann Li, by po raz pierwszy w seniorskiej karierze wystartować w deblu. Młode Amerykanki zostały zatrzymane dopiero w meczu finałowym przez o wiele bardziej doświadczone Wolhę Hawarcową i Waleriję Sawinych 4:6, 0:6. Dwa tygodnie później podczas turnieju w Amerykańskim Surprise (25 000 $), wspólnie z Paige Hourigan, wygrała zmagania deblowe, rozgrywając jednego dnia zarówno półfinał i finał oraz półfinał gry pojedynczej. W singlu doszła również do finału, lecz nie sprostała w nim bardziej doświadczonej i ponaddwukrotnie starszej Sesił Karatanczewej 7:5, 3:6, 1:6.

Startowała później w turniejach ITF, aż do French Open 2019, podczas którego otrzymała dzikie karty, jako ubiegłoroczna juniorska mistrzyni, do zawodów kwalifikacji singla oraz deblowych. W eliminacjach gry pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ankita Raina 6:4, 6:4, ale w drugiej uległa Kaji Juvan 3:6, 3:6. W deblu wspólnie z Loudmillą Bencheikh przegrała z parą Han Xinyun–Wang Yafan 2:6, 3:6.

Miesiąc później otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego do Wimbledonu 2019 i jako najmłodsza w historii zawodniczka przeszła eliminacje na londyńskiej trawie. W pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała swoją idolkę Venus Williams 6:4, 6:4^[1]. W kolejnej odprawiła Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:3, a w trzeciej po bardzo zaciętym meczu pokonała Polonę Hercog (która rundę wcześniej wyeliminowała Madison Keys) 3:6, 7:6(7), 7:5. W walce o ćwierćfinał nie sprostała jednak późniejszej triumfatorce Simonie Halep 3:6, 3:6.W grze mieszanej wystąpiła z Jayem Clarkiem, lecz odpadli już w pierwszej rundzie z Jeļeną Ostapenko i Robertem Lindstedtem 1:6, 4:6.

Pod koniec lipca wystartowała po raz pierwszy w karierze w turnieju organizowanym przez Women’s Tennis Association w Waszyngtonie. Przeszła przez turniej eliminacyjny, lecz odpadła w pierwszej rundzie głównej drabinki z Zariną Dijas 4:6, 2:6. Do turnieju deblowego, wspólnie z Catherine McNally, otrzymała dziką kartę. Gauff zrewanżowała się Dijas (występującej w parze ze Zhu Lin) za porażkę w singlu w pierwszej rundzie zawodów deblowych, zwyciężając 6:3, 6:2. W półfinale młode Amerykanki pokonały trzecią parę turnieju Anna Kalinska–Miyu Katō 6:1, 6:2. W meczu decydującym o triumfie nie dały szansy rozstawionym z numerem czwartym Marii Sanchez i Fanny Stollár 6:2, 6:2, odnosząc zwycięstwo w debiucie w turnieju WTA. Gauff triumfowała w turnieju w wieku 15 lat 4 miesięcy i 22 dni, stając się najmłodszą zwyciężczynią turnieju deblowego WTA od czasów Andrei Jaeger, która w 1980 roku wygrała w Toronto w wieku 15 lat 2 miesiące 7 dni.

W zawodach cyklu WTA Tour Amerykanka wygrała siedem turniejów w grze pojedynczej z ośmiu rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w dziewięciu turniejach z piętnastu rozegranych finałów. 10 czerwca 2024 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 2. pozycję, natomiast 15 sierpnia 2022 została liderką rankingu deblistek.

W 2019 roku zdobyła pierwszy tytuł cyklu WTA Tour, wygrywając w turnieju w Linzu. W meczu finałowym pokonała Jeļenę Ostapenko 6:3, 1:6, 6:2.

W sezonie 2021 osiągnęła finał zawodów wielkoszlemowych w deblu na kortach US Open. Razem z Catherine McNally uległy Samantcie Stosur i Zhang Shuai 3:6, 6:3, 3:6.

Kolejny udział w finale rozgrywek Wielkiego Szlema zaliczyła w 2022 roku podczas French Open. Najpierw w singlu przegrała w nim 1:6, 3:6 z Igą Świątek, a dzień później w deblu w parze z Jessicą Pegulą przegrały 6:2, 3:6, 2:6 z Caroline Garcią i Kristiną Mladenovic.

W 2023 roku zdobyła pierwszy tytuł wielkoszlemowy, triumfując w meczu mistrzowskim US Open w grze pojedynczej z Aryną Sabalenką 2:6, 6:3, 6:2.

W sezonie 2024 wspólnie z Kateřiną Siniakovą zostały mistrzyniami French Open, w ostatnim meczu wygrywając z Sarą Errani i Jasmine Paolini 7:6(5), 6:3.

Gauff zaczęła grać w tenisa w wieku 7 lat. Dorastała w Atlancie, ale potem rodzina przeniosła się na Florydę, gdzie tenisistka miała lepsze warunki rozwoju. Jej ojciec, Corey Gauff, grał w koszykówkę na Georgia State University a matka, nauczycielka Candi Gauff, trenowała lekkoatletykę (siedmiobój i bieg przez płotki) na Florida State University^[1].

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Stan na 22.02.2024

Lp.	Zawodnik	Ranking	Turniej	Nawierzchnia	Runda	Wynik
2019
1.	Kiki Bertens	Nr 8	Linz, Austria	Twarda (hala)	QF	7:6(1), 6:4
2020
2.	Naomi Ōsaka	Nr 4	Australian Open, Australia	Twarda	3R	6:3, 6:4
2021
3.	Aryna Sabalenka	Nr 4	Rzym, Włochy	Ceglana	3R	7:5, 6:3
4.	Ashleigh Barty	Nr 1			QF	4:6, 1:2 krecz
2022
5.	Paula Badosa	Nr 4	Doha, Katar	Twarda	3R	6:2, 6:3
6.	Karolína Plíšková	Nr 7	Berlin, Niemcy	Trawiasta	QF	7:5, 6:4
7.	Aryna Sabalenka	Nr 6	Toronto, Kanada	Twarda	3R	7:5, 4:6, 7:6(4)
2023
–	Jelena Rybakina	Nr 10	Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie	Twarda	3R	walkower
8.	Jessica Pegula	Nr 4	Eastbourne, Wielka Brytania	Trawiasta	QF	6:3, 6:3
9.	Maria Sakari	Nr 9	Waszyngton, Stany Zjednoczone	Twarda	F	6:2, 6:3
10.	Markéta Vondroušová	Nr 10	Montreal, Kanada	Twarda	3R	6:3, 6:0
11.	Iga Świątek	Nr 1	Cincinnati, Stany Zjednoczone	Twarda	SF	7:6(2), 3:6, 6:4
12.	Karolína Muchová	Nr 10	US Open, Stany Zjednoczone	Twarda	SF	6:4, 7:5
13.	Aryna Sabalenka	Nr 2			F	2:6, 6:3, 6:2
14.	Maria Sakari	Nr 6	Pekin, Chiny	Twarda	Ćwierćfinał	6:2, 6:4
15.	Uns Dżabir	Nr 7	WTA Finals, Meksyk	Twarda	Faza grupowa	6:0, 6:1
16.	Markéta Vondroušová	Nr 6				5:7, 7:6(4), 6:3
2024
17.	Zheng Qinwen	Nr 7	Rzym, Włochy	Ceglana	QF	7:6(4), 6:1
18.	Uns Dżabir	Nr 9	French Open, Francja	Ceglana	QF	4:6, 6:2, 6:3

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-02-22]  (ang.).