Continental Cup of Curling

Od 2015 w turnieju uczestniczy drużyna Kanadyjska oraz europejska (w latach nieparzystych) lub reszta świata (zespoły ze Stanów Zjednoczonych oraz strefy Azji i Pacyfiku, w latach parzystych). Każda z drużyn składa się z 3 zespołów kobiecych i męskich, mogą być to zespoły, których członkowie grają co dzień lub łączone.

Do 2014 w rywalizacji uczestniczyły drużyny Ameryki Północnej i reszty świata. Cztery zespoły z Ameryki wybierane były przez Canadian Curling Association, która swój wybór bazuje na występach w Canada Cup, mistrzostwach świata oraz zimowych igrzyskach olimpijskich. Pozostałe dwie drużyny wyłaniała United States Curling Association, zazwyczaj byli to aktualni mistrzowie Stanów Zjednoczonych. Światowa Federacja Curlingu wyłania wszystkie drużyny spoza Ameryki.

Podczas turnieju gry odbywają się w czterech konkurencjach: parach mieszanych, singles, drużynach oraz skins game. Nowe zasady punktacji wprowadzono w 2013. Za zwycięstwo w meczu otrzymuje się jeden punkt, w przypadku remisu każda z drużyn otrzymuje pół punktu. W meczach typu skins stawką jest pięć punktów. Razem daje to możliwość zdobycia 60 punktów. Turniej toczy się do momentu, w którym jedna ze stron zdobędzie 31 punktów.

Do 2012 stosowano inną formę punktacji, odpowiednio łącznie w każdej z konkurencji do zdobycia było 36, 32, 72, 260 pkt.^[1].

W turnieju odbywają się dwie sesje gier par mieszanych Wygrana drużyna inkasuje 1 punkt, w przypadku remisu obydwie otrzymują pół punktu.

Do 2007 drużyna składała się dodatkowo z dwóch zawodników, którzy mogli tylko szczotkować. Obecnie szczotkować może zagrywający lub skip. Początkowo pary mieszane grały tylko w pucharze kontynentalnym, zawody te dały podwalinę pod wyodrębnienie oddzielnej dyscypliny w curlingu.

Singles to konkurencja techniczna, zawodnicy mają za zadanie wykonywanie określonych zagrań. W trakcie Continental Cup odbywa się sześć meczów singles, trzy pomiędzy zespołami każdej płci. Zwycięzca meczu otrzymuje 1 punkt, w przypadku remisu po pół punktu.

Mecz składa się z 6 zadań, które musi wykonać jeden członek z każdej drużyny:

• runthrough – przebicie, zawodnik musi uderzyć w swojego centralnego strażnika i skierować go na kamień przeciwnika, który ustawiony jest na guziku, za tee-line.
• the draw to the button – zagranie do celu (1 pkt. za zatrzymanie swojego kamienia w strefie ustawiania strażników)
• the draw through a port – zagrywający wykonuje draw przez bramkę ustawioną z bocznego strażnika i środkowego ustawionego po przeciwnej stronie center line. Jeśli zagrywany kamień dotknie kamieni stacjonarnych punkty nie są przyznawane.
• the raise – dobicie, zawodnik musi dobić swojego środkowego strażnika do domu
• the hit-and-roll – zawodnik musi uderzyć w kamień przeciwnika ustawiony jako boczny strażnik blisko pola punktowego, następnie odtoczyć się w kierunku środka domu. 1 pkt. przyznawany jest za samo usunięcie kamienia stacjonarnego z pola gry.
• the double takeout – należy wykonać podwójne wybicie kamieni. Jeden ustawiony jest w czterostopowym okręgu a drugi na guziku poniżej tee-line.

Każdy zawodnik musi wykonać przynajmniej jedno zagranie, lecz żaden nie może zrobić tego trzy razy. Za każde zagranie można otrzymać maksymalnie 5 punktów (łącznie 30), ich liczba zależy od poprawności wykonania.

• 0 pkt. – niewykonanie zadania
• 1 pkt. – wykonanie zadania bez pozostawienia zagrywanego kamienia w domu
• 2 pkt. – wykonanie zadania i pozostawienie kamienia w okręgu 12-stopowym
• 3 pkt. – wykonanie zadania i pozostawienie kamienia w okręgu 8-stopowym
• 4 pkt. – wykonanie zadania i pozostawienie kamienia w okręgu 4-stopowym
• 5 pkt. – wykonanie zadania i pozostawienie kamienia na guziku

Dodatkowo po trzy zagrania w drużynie muszą zostać wykonane z rotacją wewnętrzną i trzy z zewnętrzną. Rywalizacja odbywa się na trzech torach, lecz nie jednocześnie. Gdy pierwsze zagranie wykona drużyna np. z Ameryki Pn. na torze A, później wykonuje je zespół amerykański na torze B, później C. Po zakończeniu 1. do zagrań przystępuje drużyna przeciwna w kolejności od C do A.Do 2007 drużyna wybierała jednego zawodnika, który był zagrywającym. Pozostali szczotkowali i jeden obejmował pozycję skipa.

Jest to normalna konkurencja curlingowa. Łącznie w 6 sesjach rozgrywa się 18 meczów. Wygrany mecz daje zespołowi 1 punkt, remis pół.

Ostatnią konkurencją i najbardziej wartościową w walce o punkty są skins game. W dwóch sesjach rozgrywanych jest 6 meczów (kobiet, mężczyzn i mikstów). W meczu do zdobycia jest 5 punktów.

W latach 2007–2012 rozgrywano trzy sesje meczów, w sekwencji 3-3-2. Mecze w poszczególnych sesjach miały wartość 20, 30 i 55 punktów. Punkty te nie są były przeliczane i bezpośrednio liczyły się w końcowej klasyfikacji. W pierwszych dwóch turach rozgrywany był mecz kobiet, mężczyzn i mikstów. W ostatniej nie uczestniczyła drużyna mieszana.

Przed 2007 w harmonogramie uwzględnione były dwie sesje meczów skins, wówczas miały one łączną pulę punktów odpowiednio 30, 40 i 60.

• Oficjalna strona internetowa Continental Cup of Curling. curling.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-19)].