Christa Ludwig
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
![]() Christa Ludwig (2015) | |||
Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1928 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | |||
Data i miejsce śmierci | 24 kwietnia 2021 | ||
Typ głosu | |||
Gatunki | |||
Zawód | |||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
|
Christa Ludwig (ur. 16 marca 1928 w Berlinie[1][2], zm. 24 kwietnia 2021 w Klosterneuburgu[3]) – niemiecka śpiewaczka, mezzosopran.
Pochodziła z muzycznej rodziny, jej ojciec Anton Ludwig występował jako tenor, matka Eugenie Besalla jako mezzosopran[1][4]. Początkowo uczyła się śpiewu od matki, następnie studiowała we Frankfurcie nad Menem u Felicie Hüni-Mihacsek[1][4]. Na scenie zadebiutowała w 1946 roku rolą Orlovsky’ego w Zemście nietoperza Johanna Straussa[1][4]. W następnych latach występowała w Darmstadcie, Hanowerze, Hamburgu oraz na festiwalu w Salzburgu[1]. W 1955 roku Karl Böhm powierzył jej rolę Cherubina w Weselu Figara w Operze Wiedeńskiej i odtąd przez ponad 30 lat była związana z tym teatrem[1], w 1962 roku przyznano jej tytuł Kammersängerin[4]. W 1959 roku debiutowała w nowojorskiej Metropolitan Opera, a w 1969 roku w londyńskim Covent Garden Theatre[4]. Wystąpiła na festiwalu Bayreuth w roli Brangeny w Tristanie i Izoldzie (1966) oraz Kundry w Parsifalu (1967)[1]. Po raz ostatni wystąpiła publicznie w 1994 roku, dając recital w Wiedniu[1][4].
Zasłynęła wykonaniami ról z oper W.A. Mozarta i Richarda Straussa, wykonywała też partie sopranowe (m.in. Leonory w Fideliu Beethovena, Lady Makbet w Makbecie Verdiego, Marszałkowej w Kawalerze srebrnej róży Richarda Straussa, Marii w Wozzecku Albana Berga[1]). Brała udział w prawykonaniach dzieł współczesnych, w tym Der Sturm Franka Martina (1956), Die Schule der Frauen Rolfa Liebermanna (1957) i Der Besuch der alten Dame Gottfrieda von Einema (1971)[1]. Występowała z wybitnymi dyrygentami, m.in. z Karlem Böhmem, Leonardem Bernsteinem i Herbertem von Karajanem[5]. Wykonywała także pieśni Schuberta, Schumanna, Brahmsa, Wolfa, Mahlera i Richarda Straussa[4]. Dokonała licznych nagrań płytowych, w tym kilkudziesięciu z repertuarem operowym[1].
W latach 1957–1970 była zamężna ze śpiewakiem Walterem Berrym[4]. Od 1972 roku jej mężem był francuski aktor i reżyser Paul-Émile Deiber, który zmarł w 2011 roku[6]. Artystka opublikowała autobiografię ...und ich wäre so gern Primadonna gewesen (Berlin 1994)[4].