Chomicznik zabajkalski

Chomicznik zabajkalski występuje w środkowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku^[7]:

• P. campbelli campbelli – środkowa i wschodnia Mongolia oraz Chińska Republika Ludowa (zachodnia Ningxia, Mongolia Wewnętrzna i północne Hebei).
• P. campbelli crepidatus – południowo-wschodnia Syberia (Ałtaj, Tuwa, południowa Buriacja i południowy Kraj Zabajkalski w Rosji) i północno-zachodnia Mongolia.

Forma, wyodrębniona na podstawie danych genetycznych i która nie została jeszcze formalnie opisana, występuje w południowo-zachodniej Mongolii^[7].

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1905 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Cricetulus campbelli^[2]. Holotyp pochodził z Szaborte (około 46°40’N, 114°E), w północno-wschodniej Mongolii^[8].

We wcześniejszych ujęciach systematycznych P. campbelli był traktowany jako synonim P. sungorus, ale oba gatunki różnią się morfologią chromosomów^[7]. Analiza mtDNA wykazała, że P. campbelli i P. sungorus tworzą grupę siostrzaną^[7]. W obrębie P. campbelli istnieją trzy odrębne linie mtDNA: zachodnia (rosyjski Ałtaj i Tuwa oraz północno-zachodnia Mongolia), wschodnia (środkowa Mongolia i chińska Mongolia Wewnętrzna) i północno-wschodnia (rosyjski Kraj Zabajkalski)^[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki^[7].

• Phodopus: gr. φως phos, φωδος phodos „bąbel, pęcherz”^[9]; πους pous, ποδος podos stopa^[10].
• campbelli: Charles William Campbell (1861–1927), brytyjski dyplomata, podróżnik po Chinach i Mongolii^[11].
• crepidatus: łac. crepidatus „noszenie sandałów”, od crepida „sandał”, od gr. κρηπις krēpis, κρηπιδος krēpidos „but”^[12].

Długość ciała (bez ogona) 79–103 mm, długość ogona 7–14 mm, długość ucha 11–15 mm, długość tylnej stopy 10–13 mm; masa ciała 23–28 g^[13]. Piaskowy odcień jego futra zlewa się z otoczeniem. Podobnie jak chomik dżungarski, ma czarną pręgę biegnącą wzdłuż grzbietu, nie ma plam na bokach ciała.

Żyje na stepach i terenach półpustynnych. W zimie odcień jego futra nie ulega zmianie. Hodowcy wyhodowali także odmiany tego gatunku chomika o innym ubarwieniu.

• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).