Carlos Moyá
Carlos Moyá Llompart (ur. 27 sierpnia 1976 w Palma de Mallorca) – hiszpański tenisista, zwycięzca French Open 1998 w grze pojedynczej, lider rankingu ATP, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1976 |
| Wzrost | 190 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1995 |
| Zakończenie kariery | 2010 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 20 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (15 marca 1999) |
| Australian Open | F (1997) |
| Roland Garros | W (1998) |
| Wimbledon | 4R (2004) |
| US Open | SF (1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 108 (29 października 2001) |
| Australian Open | QF (2001) |
Do 2007 roku był związany z włoską tenisistką, Flavią Pennettą. Później związał się z Caroliną Cerezuelą. W sierpniu 2010 roku urodziła im się córka Carla, a w grudniu 2012 roku syn Carlos.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista Moyá występował w latach 1995–2010[1].
W grze pojedynczej Hiszpan wygrał 20 turniejów rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 24 finałach.
Jednym z jego największych sukcesów był triumf we French Open w 1998 roku. W ćwierćfinale zawodów pokonał Marcela Ríosa, a w finale 6:3, 7:5, 6:3 Àlexa Corretję[2]. Sezon 1998 był ogólnie najlepszym w karierze Moyi. Oprócz tytułu w Paryżu wygrał rozgrywki ATP Super 9 w Monte Carlo, był w półfinale US Open, w finale na Majorce i ATP Finals. W turnieju ATP Finals podczas meczów grupowych pokonał Karola Kučerę i Jewgienija Kafielnikowa, a poniósł porażkę z Pete'em Samprasem. W spotkaniu półfinałowym wyeliminował Tima Henmana, a w meczu o tytuł uległ Àlexowi Corretji. W styczniu 1997 roku Moyá awansował do finału Australian Open, gdzie nie sprostał Pete'owi Samprasowi[3].
W 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach. W turnieju singlowym dotarł do ćwierćfinału przegrywając z Nicolásem Massú, natomiast w zawodach deblowych odpadł w 1 rundzie, startując razem z Rafaelem Nadalem.
W latach 1996–2004 Moyá reprezentował Hiszpanię w Pucharze Davisa. Łącznie przez ten czas zagrał w 27 meczach singlowych, wygrywając 20 z nich. W 2004 roku pomógł drużynie zdobyć trofeum, po zwycięstwie 3:2 w finale ze Stanami Zjednoczonymi. W swoich pojedynkach pokonał Mardy'ego Fisha i Andy'ego Roddicka[4].
W rankingu gry pojedynczej Moyá najwyżej był na 1. miejscu (15 marca 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 108. pozycji (29 października 2001). Liderem zestawienia singlowego był przez 2 tygodnie, do 28 marca 1999 roku.
Gra pojedyncza (20–24)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 12 listopada 1995 | Buenos Aires | Ceglana |  Félix Mantilla | 6:0, 6:3 |
| Finalista | 1. | 5 maja 1996 | Monachium | Ceglana |  Ctislav Doseděl | 4:6, 6:4, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 18 sierpnia 1996 | Umag | Ceglana | Félix Mantilla | 6:0, 7:6(4) |
| Finalista | 2. | 15 września 1996 | Bukareszt | Ceglana | Alberto Berasategui | 1:6, 6:7(5) |
| Finalista | 3. | 12 stycznia 1997 | Sydney | Twarda |  Tim Henman | 3:6, 1:6 |
| Finalista | 4. | 26 stycznia 1997 | Australian Open, Melbiurne | Twarda |  Pete Sampras | 2:6, 3:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 3 sierpnia 1997 | Amsterdam | Ceglana | Ctislav Doseděl | 6:7(4), 6:7(5), 7:6(4), 2:6 |
| Finalista | 6. | 17 sierpnia 1997 | Indianapolis | Twarda |  Jonas Björkman | 3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 3. | 24 sierpnia 1997 | Long Island | Twarda |  Patrick Rafter | 6:4, 7:6(1) |
| Finalista | 7. | 14 września 1997 | Bournemouth | Ceglana | Félix Mantilla | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 26 kwietnia 1998 | Monte Carlo | Ceglana |  Cédric Pioline | 6:3, 6:0, 7:5 |
| Zwycięzca | 5. | 7 czerwca 1998 | French Open, Paryż | Ceglana | Àlex Corretja | 6:3, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 8. | 4 października 1998 | Majorka | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 7:6(5), 2:6, 3:6 |
| Finalista | 9. | 29 listopada 1998 | World Championship, Hanower | Twarda (hala) | Àlex Corretja | 6:3, 6:3, 5:7, 3:6, 5:7 |
| Finalista | 10. | 7 marca 1999 | Indian Wells | Twarda | Mark Philippoussis | 7:5, 4:6, 4:6, 6:4, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 16 kwietnia 2000 | Estoril | Ceglana | Francisco Clavet | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 11. | 22 października 2000 | Tuluza | Twarda (hala) | Àlex Corretja | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 12. | 29 kwietnia 2001 | Barcelona | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:4, 5:7, 3:6, 6:3, 5:7 |
| Zwycięzca | 7. | 22 lipca 2001 | Umag | Ceglana | Jérôme Golmard | 6:4, 3:6, 7:6(2) |
| Zwycięzca | 8. | 3 marca 2002 | Acapulco | Ceglana | Fernando Meligeni | 7:6(4), 7:6(4) |
| Finalista | 13. | 21 kwietnia 2002 | Monte Carlo | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 5:7, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 14 lipca 2002 | Bastad | Ceglana |  Junus al-Ajnawi | 6:3, 2:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 10. | 21 lipca 2002 | Umag | Ceglana | David Ferrer | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 11 sierpnia 2002 | Cincinnati | Twarda | Lleyton Hewitt | 7:5, 7:6(5) |
| Finalista | 14. | 29 września 2002 | Hongkong | Twarda | Juan Carlos Ferrero | 3:6, 6:1, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 12. | 23 lutego 2003 | Buenos Aires | Ceglana |  Guillermo Coria | 6:3, 4:6, 6:4 |
| Finalista | 15. | 30 marca 2003 | Miami | Twarda | Andre Agassi | 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 27 kwietnia 2003 | Barcelona | Ceglana |  Marat Safin | 5:7, 6:2, 6:2, 3:0 krecz |
| Zwycięzca | 14. | 27 lipca 2003 | Umag | Ceglana |  Filippo Volandri | 6:4, 3:6, 7:5 |
| Finalista | 16. | 12 października 2003 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Roger Federer | 3:6, 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 11 stycznia 2004 | Ćennaj | Twarda |  Paradorn Srichaphan | 6:4, 3:6, 7:6(5) |
| Finalista | 17. | 18 stycznia 2004 | Sydney | Twarda | Lleyton Hewitt | 3:4 krecz |
| Finalista | 18. | 22 lutego 2004 | Buenos Aires | Ceglana | Guillermo Coria | 4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 16. | 7 marca 2004 | Acapulco | Ceglana | Fernando Verdasco | 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 17. | 9 maja 2004 | Rzym | Ceglana | David Nalbandian | 6:3, 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 18. | 9 stycznia 2005 | Ćennaj | Twarda | Paradorn Srichaphan | 3:6, 6:4, 7:6(5) |
| Finalista | 19. | 31 lipca 2005 | Umag | Ceglana | Guillermo Coria | 2:6, 6:4, 2:6 |
| Finalista | 20. | 8 stycznia 2006 | Ćennaj | Twarda |  Ivan Ljubičić | 6:7(6), 2:6 |
| Zwycięzca | 19. | 19 lutego 2006 | Buenos Aires | Ceglana | Filippo Volandri | 7:6(6), 6:4 |
| Finalista | 21. | 7 stycznia 2007 | Sydney | Twarda | James Blake | 3:6, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 22. | 3 marca 2007 | Acapulco | Ceglana | Juan Ignacio Chela | 3:6, 6:7(2) |
| Zwycięzca | 20. | 29 lipca 2007 | Umag | Ceglana |  Andrei Pavel | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 23. | 17 lutego 2008 | Costa do Sauípe | Ceglana | Nicolás Almagro | 6:7(4), 6:3, 5:7 |
| Finalista | 24. | 14 sierpnia 2008 | Bukareszt | Ceglana | Gilles Simon | 3:6, 4:6 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||||
| Australian Open | – | 1R | F | 2R | 1R | – | QF | 2R | 2R | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 0 / 13 | 13–13 |
| French Open | – | 2R | 2R | W | 4R | 1R | 2R | 3R | QF | QF | 4R | 3R | QF | 1R | – | – | 1 / 13 | 32–12 |
| Wimbledon | – | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | – | – | 4R | – | – | 1R | – | – | – | 0 / 8 | 7–8 |
| US Open | – | 2R | 1R | SF | 2R | 4R | 3R | 2R | 4R | 3R | 2R | 3R | QF | 2R | – | – | 0 / 13 | 26–13 |
| Bilans spotkań | 0–0 | 2–4 | 8–4 | 14–3 | 5–3 | 3–3 | 8–4 | 4–3 | 8–3 | 9–3 | 4–3 | 4–3 | 8–4 | 1–3 | 0–1 | 0–1 | N/A | 78–46 |
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | SF | F | – | – | – | SF | RR | RR | – | – | – | – | – | – | 0 / 5 | 10–9 |
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 3R | F | 1R | 2R | 1R | 3R | 2R | QF | 2R | 4R | 3R | – | 2R | 0 / 13 | 18–12 |
| Miami | – | – | 3R | 3R | 4R | 2R | 4R | 2R | F | QF | 3R | 3R | 2R | 3R | – | – | 0 / 12 | 19–12 |
| Monte Carlo | – | 3R | SF | W | QF | 2R | 2R | F | SF | SF | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | 1 / 13 | 26–12 |
| Rzym | – | 3R | 3R | 3R | 3R | 2R | 1R | QF | 3R | W | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | 1 / 13 | 20–12 |
| Stuttgart/Madryt | – | 1R | 2R | 2R | – | 1R | 1R | 3R | 3R | – | 2R | 1R | 2R | 1R | – | 1R | 0 / 12 | 3–12 |
| Montreal/Toronto | – | – | – | – | – | – | 2R | 2R | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | 1R | – | – | 0 / 8 | 6–8 |
| Cincinnati | – | – | – | 2R | 1R | 2R | 2R | W | 1R | QF | 3R | 1R | QF | QF | – | – | 1 / 11 | 19–10 |
| Paryż | – | 3R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | SF | – | – | – | – | 2R | – | – | – | 0 / 8 | 5–8 |
| Hamburg | – | 3R | 2R | 1R | SF | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | – | 1R | SF | QF | NMS | 0 / 12 | 17–12 | |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||||
| 61 | 28 | 7 | 5 | 22 | 41 | 19 | 5 | 7 | 5 | 31 | 43 | 17 | 42 | 446 | 516 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Kariera trenerska
Od stycznia do listopada 2016 roku był trenerem Milosa Raonica, który w tym czasie został finalistą Wimbledonu i sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji ATP[5][6]. Od 2017 dołączył do sztabu Rafaela Nadala, a z początkiem sezonu 2018 został pierwszym trenerem Nadala[7][8].
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2009)]. (ang.).