Brzęczek kolumbijski

Brzęczek kolumbijski występuje endemicznie w górach Sierra Nevada de Santa Marta w północnej Kolumbii^[8].

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1899 roku amerykański ornitolog Outram Bangs, nadając mu nazwę Acestrura astreans^[2]. Opis ukazał się w czasopiśmie Proceedings of the New England Zoölogical Club. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Bangs wyznaczył „San Sebastian w Kolumbii na wysokości 6600 stóp”^[2]. Holotypem był dorosły samiec (numer katalogowy: 6840) z kolekcji Edwarda i Outrama Bangsów, upolowany 19 lipca 1899 roku przez W.W. Browna Jr.^[2]

Czasami umieszczany w rodzaju Acestrura^[9] wraz z C. mulsant, C. bombus, C. heliodor i C. berlepschi, ale brak dowodów morfologicznych uzasadniających oddzielenie tych taksonów od C. jourdanii^[8]. Najprawdopodobniej blisko spokrewniony z C. heliodor^[8][10]. Gatunek monotypowy^[8].

• Chaetocercus: gr. χαιτη khaitē „długie, faliste włosy”; κερκος kerkos „ogon”^[11].
• astreans: łac. astreans, astreantis „lśniący jak gwiazda”, od astrum, astri „gwiazda”, od gr. αστρον astron „gwiazda”^[12].

Długość ciała około 7 cm^[8]. Samiec posiada prosty czarny dziób. Głowa koloru lśniąco zielonego, reszta górnych części ciała lśniąco niebieskawa; kryza rudawa, wydłużona, tworzy pęki uszne, pierś szara, z białą plamką na bokach (występuje również u samicy). Ogon rozwidlony, sterówki środkowe szczątkowe, zaś zewnętrzne wydłużone i ostre na końcu^[9]. Upierzenie samca poza okresem godowym nieznane; przypuszczalnie wygląda podobnie do C. heliodor, z bladym gardłem^[9]. U samicy górne części ciała brązowo-zielone zaś dolne blado cynamonowo-rdzawe. Ogon zaokrąglony, koloru cynamonowego z czarnym paskiem na środku, sterówki środkowe zielone^[13]. Ptaki młodociane przypominają dorosłą samicę^[8].

Brzęczek kolumbijski zamieszkuje krawędzie górskich lasów, tereny lesiste i zacienione miejsca na plantacjach kawy, czasami w sub-páramo, na wysokości od 825 do 2000 m n.p.m.^[8][13]

Prawdopodobnie pieśń składa się z regularnie powtarzanej pojedynczej, modulowanej nuty; podczas spożywania pokarmu i zwisu wydają serię pojedynczych płynnych nut „tsit” lub podwójnych „ti-tsit”^[8]. Skrzydła podczas unoszenia się wydają niski, buczący dźwięk przypominający pszczołę^[8].

Brzęczek kolumbijski żywi się nektarem i owadami; nie obserwowano go żerującego na żadnych konkretnych roślinach, ale przypuszczalnie odwiedza te same kwiaty, co blisko spokrewnione gatunki, takie jak kwitnące drzewa Inga i podobne; strategia polowania podobna do strategii stosowanej przez brzęczka białobrzuchego^[8].

Nie ma żadnych informacji na temat okresu godowego, rozmnażania oraz wychowu młodych^[8].

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – „najmniejszej troski”)^[6]. Gatunek ten nie jest globalnie zagrożony^[6]. Wymieniony w II załączniku CITES^[14]. Gatunek o ograniczonym zasięgu: obecny jedynie w górach Sierra Nevada de Santa Marta; lokalnie pospolity^[6]. Nie odnotowano bezpośrednich zagrożeń, choć część jego siedlisk jest zagrożona wylesianiem; niemniej jednak ptak ten łatwo adaptuje się w siedliskach stworzonych przez człowieka, takich jak plantacje kawy^[8].

• James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
• G.G. Graves. Systematics Of The Gorgeted Woodstars (Aves, Trochilidae, Acestrura). „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 99 (2), s. 218–224, 1986. (ang.). 

• Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).