Bovista

Bazydiokarpy często kuliste, w stanie dojrzałym łatwo odrywające się od grzybni. Prawie całe wnętrze w trakcie dojrzewania przekształca się w masę zarodników, które wydostają się przez otwór szczytowy. Części płonnej brak lub jest zredukowana, rzadziej wyraźnie wykształcona. Wysyp zarodników oliwkowobrązowy do umbrowobrązowego. Zarodniki okrągławe, gładkie do brodawkowatych, bez pory rostkowej^[1].

Naziemne grzyby saprotroficzne^[2]. Wszystkie gatunki za młodu są jadalne, dopóki wewnątrz są biało zabarwione.

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lycoperdaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[3].

Polską nazwę podał Krzysztof Kluk, akceptował Franciszek Błoński w 1888 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako purchawka, kurzajka i prochówka^[2].

Synonimy naukowe: Globaria Quél., Montbéliard, Piemycus Raf., Piesmycus Raf., Pseudolycoperdon Velen., Sackea Rostk^[4].

Gatunki występujące w Polsce

• Bovista aestivalis (Bonord.) Demoulin 1979 – kurzawka zmienna
• Bovista colorata (Peck) Kreisel 1964 – kurzawka barwna
• Bovista glacialis Kreisel 1964^[5]
• Bovista limosa Rostr. 1894 - kurzawka oścista^[5]
• Bovista nigrescens Pers. 1794 – kurzawka czerniejąca
• Bovista paludosa Lév. 1846 – kurzawka bagienna
• Bovista pila Berk. & M.A. Curtis 1873^[5]
• Bovista plumbea Pers. 1795 – kurzawka ołowiana
• Bovista pusilliformis (Kreisel) Kreisel 1964 – kurzawka wątpliwa
• Bovista radicata Massee 1888 – kurzawka korzeniasta^[5]
• Bovista tomentosa (Vittad.) De Toni 1888 – kurzawka filcowata

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum^[6]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według Władysława Wojewody^[2] i innych^[5].