Bolesław Zawalicz-Mowiński
Bolesław Wojciech Jan Zawalicz-Mowiński[a], ps. „Zawalicz”, „Gończ”, „Dyrektor”, „Stef”, „Witold” (ur. 5 czerwca 1903 w Skrzeszewie Żukowskim, zm. 31 stycznia 1993 w Toronto) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
![]() | |
Pełne imię i nazwisko | Bolesław Wojciech Jan Zawalicz-Mowiński |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1903 |
Data i miejsce śmierci | 31 stycznia 1993 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
Urodził się 5 czerwca 1903 w Skrzeszewie Żukowskim, w ówczesnym powiecie kartuskim rejencji gdańskiej, w rodzinie Alojzego Stefana i Anny z Deskowskich-Skoroszewskich[b].
17 października 1921 przyjechał z Krotoszyn do Poznania i został zameldowany jako student na ul. Święty Marcin 38[3]. W stolicy Wielkopolski rozpoczął lub kontynuował studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego (studiował także na Uniwersytecie w Bonn, a ukończył w 1926 w Królewcu)[4]. 1 października 1924 został powołany do Wojska Polskiego[3]. Początkowo służył w 9 pułku strzelców konnych w Grajewie, a 5 stycznia 1925 został skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii nr 1 przy 1 Dywizji Kawalerii w Suwałkach[4]. 30 września 1925 został zwolniony do rezerwy[4], a w październiku tego roku wrócił do Poznania i ponownie zamieszkał na ul. Święty Marcin 38[3]. 9 lipca 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 9 pułku strzelców konnych[5][6]. W 1929 nabył majątek Kierzkowo (poczta Trzemeszno)[7]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Inowrocław. Posiadał przydział w rezerwie do 18 pułku ułanów w Grudziądzu[8]. Na stopień porucznika rezerwy awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 78. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[1]. W latach 1937–1938 był wójtem Trzemeszna[7], a w latach 1938–1939 jako członek Polskiego Związku Łowieckiego pełnił funkcję podłowczego powiatu mogileńskiego[9][10]. W marcu 1939 został powołany do służby czynnej w 16 pułku ułanów w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy szwadronu[11]. W czerwcu 1939 jako zarządca przymusowy Krochmalni w Niewolnie ogłosił przetarg nieograniczony na jej dzierżawę[12]. 10 sierpnia 1939 awansował na rotmistrza rezerwy[11]. W czasie powstania warszawskiego pełnił funkcję szefa sztabu Zgrupowania „Róg”[13], a następnie zastępcy dowódcy 36 pułku piechoty Legii Akademickiej Armii Krajowej[14]. 1 października 1944 awansował na majora[14]. 11 listopada 1964 Naczelny Wódz, gen. broni Władysław Anders mianował go podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1964, a 10 listopada 1990 prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski mianował go pułkownikiem[15].
Zmarł 31 stycznia 1993 w Toronto[16].
Rada Miejska Trzemeszna uchwałą nr XVIII/129/2019 z 25 września 2019 nadała pośmiertnie Bolesławowi Zawalicz-Mowińskiemu – wójtowi Trzemeszna, współtwórcy struktur Obrony Narodowej Trzemeszna we wrześniu 1939 Honorowe Obywatelstwo Gminy Trzemeszno[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 12314 – 18 sierpnia 1948[18]
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy – 3 października 1944[19]
- Medal Wojska po raz pierwszy – 1 sierpnia 1946[18]
- Złoty Krzyż Zasługi[11]
- Medal Niepodległości[2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kalendarz myśliwski na rok 1938. Walenty Garczyński (red.). Warszawa: Nakładem Polskiego Związku Łowieckiego, 1938.
- Kalendarz myśliwski na rok 1939. Walenty Garczyński (red.). Warszawa: Nakładem Polskiego Związku Łowieckiego, 1939.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Łukasz Wolak Wolak: Podpułkownik doktor inżynier Bolesław Zawalicz-Mowiński „Zawalicz”, „Gończ”, „Dyrektor”, „Stef”, „Witold” (1903–1993). Przyczynek do badań biograficznych oficera i działacza społeczno-politycznego. W: Studia z dziejów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (1939–1947). Piotr Chmielowiec (red.) Krzysztof A. Tochman (red.). Rzeszów–Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2019. ISBN 978-83-8098-544-5.