Bolesław Kamykowski

Syn Ludwika Kamykowskiego. Absolwent scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom 1952). W latach 50. i 60. zajmował się scenografią teatralną. Tworzył scenografię w krakowskich teatrach: Dramatycznych (1951–1954) i im. Juliusza Słowackiego (1954–1957). Od 1955 związany z kinematografią, później współpracował też z ośrodkami telewizyjnymi w Krakowie, Łodzi i Warszawie. W latach 1982–1989 wykładał na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, od 1989 w Studium Scenografii ASP w Krakowie. W latach 1988–1990 był głównym scenografem w ośrodku TVP Kraków.

Laureat Nagrody za scenografię do filmu Sól ziemi czarnej na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie w 1970 oraz Nagrody za scenografię do filmu Zielone, minione... na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w 1976^[1].

Bolesławowi Kamykowskiemu został poświęcony film dokumentalny pt. Bolesław Kamykowski. Kamyk zrealizowany w 1995 przez Dominika Kozioła^[2].

• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)^[3].

jako autor scenografii:

• Walet pikowy (1960)
• Nóż w wodzie (1961)
• Wielka, większa i największa (1962)
• Gdzie jest generał... (1963)
• Beata (1964)
• Bokser (1966)
• Julia, Anna, Genowefa... (1967)
• Sól ziemi czarnej (1969)
• Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969)
• Wakacje z duchami (1970) - serial
• Perła w koronie (1971)
• Bolesław Śmiały (1971)
• Podróż za jeden uśmiech (1971) - serial
• Podróz za jeden uśmiech (1972)
• Czarne chmury (1973) - serial
• Pełnia nad głowami (1974)
• Biały mazur (1978)
• Wkrótce nadejdą bracia (1985)
• Tabu (1987)
• Śmierć jak kromka chleba (1994)

jako autor kostiumów:

• Król Maciuś I (1957)
• Kapelusz pana Anatola (1957)
• Ewa chce spać (1957)
• Walet pikowy (1960)