Bogdan Nowecki

Syn Szczepana i Katarzyny^[4]. W latach 1953–1957 studiował matematykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (obecnie: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie)^[1]. W 1969 obronił pracę doktorską pt. Pojęcie dowodu i dowodzenia w nauczaniu szkolnym^[1]. Promotorem rozprawy doktorskiej była prof. dr Anna Zofia Krygowska^[1]. W 1979 został doktorem habilitowanym – tytuł rozprawy habilitacyjnej: Badania nad efektywnością kształtowania pojęć twierdzenia i dedukcji u uczniów klas licealnych w zmodernizowanym nauczaniu matematyki^[1]. Od 1962 był pracownikiem Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, w latach 1974–1975 oraz 1987–1990 był wicedyrektorem, a w latach 1990–2006 dyrektorem Instytutu Matematyki tej uczelni^[1]. Był też dziekanem Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Technicznego. W latach 1978–1984 był dyrektorem Centralnego Ośrodka Metodycznego Kształcenia i Dokształcania Nauczycieli^[1]. Później był profesorem Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił m.in. funkcję I sekretarza OOP Wydziału Matematyczno-Fizycznego oraz członka Komitetu Uczelnianego PZPR w WSP^[5].

Bogdan Nowecki napisał ponad 200 publikacji dotyczących dydaktyki matematyki oraz pedeutologii^[1]. Naukowo zajmował się przede wszystkim koncepcją czynnościowego nauczania matematyki oraz rozumieniem pojęć matematycznych na różnych etapach edukacyjnych, w tym rozumieniu problemów metodologicznych matematyki przez uczniów i absolwentów szkół średnich^[1]. Był promotorem 9 doktorów i 365 magistrów^[1]. Był też kierownikiem zespołu oraz współtwórcą projektu Błękitna matematyka i współautorem podręczników Błękitnej Matematyki dla klas IV–VI (1995–1997)^[1].

W 2001 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6].

Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim^[7].