Blarina

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej^{[8][9][10][11]}.

Długość ciała (bez ogona) 69–114 mm, długość ogona 12–32 mm, długość tylnej stopy 10–19 mm; masa ciała 5–30 g^[9].

Rodzaj zdefiniował w 1838 roku angielski zoolog John Edward Gray na łamach Proceedings of the Zoological Society of London^[1]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) blarinę krótkoogonową (B. brevicauda).

• Blarina (Blaria): etymologia niejasna, Gray nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej^[12].
• Brachysorex: gr. βραχύς brakhus ‘krótki’; rodzaj Sorex Linnaeus, 1758 (ryjówka)^[13]. Gatunek typowy: Duvernoy wymienił dwa gatunki – Sorex brevicaudus Say, 1823 i Brachysorex harlani Duvernoy, 1842 (= Sorex parvus Say, 1823) – z których typem nomenklatorycznym jest Sorex brevicaudus Say, 1823.
• Talposorex: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Talpa Linnaeus, 1758 (kret) oraz Sorex Linnaeus, 1758 (ryjówka)^[14]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Talpasorex platyurus Pomel, 1848 (= Sorex carolinensis Bachman, 1837).
• Anotus: gr. negatywny przyrostek αν an ‘bez’; ους ous, ωτoς otos ‘ucho’^[15]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sorex carolinensis Bachman, 1837.
• Mamblarinaus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)^[16].

Do rodzaju należą następujące gatunki^{[17][11][8][7]}:

• Blarina hylophaga D.G. Elliot, 1899 – blarina luizjańska
• Blarina brevicauda (Say, 1823) – blarina krótkoogonowa
• Blarina carolinensis (Bachman, 1837) – blarina południowa
• Blarina peninsulae Merriam, 1895 – blarina florydzka
• Blarina shermani Hamilton, 1955

• T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).