Biszpink

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

Według Adama Bonieckiego (Herbarz polski), herb przedstawia się następująco:

W tarczy dzielonej w pas srebrno błękitnej, w polu górnym trzy winne szczepy z kiściami winogron skierowanymi ku górze, w dolnym gwiazda ośmioramienna złota. W klejnocie trzy pióra strusie, błękitne między białymi, otoczone wstążką błękitno-białą, na nich godła jak w tarczy, poniżej skrzydła orle błękitne^[2].

Według Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich) (za nim informację tę powtarza Tadeusz Gajl):

Na tarczy dwudzielnej w pas w polu górnym srebrnym trzy winne szczepy rzędem, w polu dolnym błękitnym sześcioramienna gwiazda złota. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie^[3].

Niektóre źródła łączą obie wersje herbu^[4].

Zatwierdzony indygenatem z 1583 Janowi Bisping^[3].

Herb ten, jako herb własny, przysługuje tylko jednej rodzinie herbownych:

Biszpink (Bisping, Bispink, Bisping von Gallen).

• Wielka genealogia Minakowskiego.
• Herb Biszpink z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla