Big E

Ewen urodził się w Tampie na Florydzie. Uczęszczał do Wharton High School, gdzie zdobył wiele nagród za osiągnięcia sportowe; został licealnym mistrzem stanu Floryda w zapasach amatorskich^[1]. Po ukończeniu szkoły Ewen podjął studia na University of Iowa, gdzie grał w futbol amerykański dla uniwersyteckiej drużyny – Iowa Hawkeyes. W 2004 został zawieszony, a w 2005 ominął sezon z powodu kontuzji^[1]. Po wyleczeniu kontuzji skupił się na trójboju siłowym.

11 lipca 2010 Ewen wziął udział w swoich pierwszych zawodach USA Powerlifting – United States Open Championships. Pobił wszystkie cztery rekordy raw stanu Floryda kategorii 125-kilogramowej, a także rekordy w martwym ciągu. Wygrał też Raw National Powerlifting Championships w 2011 roku. Każdy z jego rekordów został później pobity.

Pobite w oficjalnych zawodach

• Przysiad ze sztangą – 322.5 kg^[8]
• Wyciskanie leżąc – 240 kg^[8]
• Martwy ciąg – 362.5 kg

Nieoficjalnym rekordem Ewena jest podniesione podczas treningu na siłowni 260 kg w wyciskaniu leżąc.

W 2009 Ewen podpisał kontrakt z federacją wrestlingu WWE, został przydzielony do jej ówczesnej rozwojówki – Florida Championship Wrestling (FCW). Zadebiutował 17 grudnia 2009 pod pseudonimem ringowym Big E Langston^[9]. 14 lipca 2010 zawalczył z posiadaczem FCW Florida Heavyweight Championship Luckym Cannonem, lecz nie udało mu się zdobyć tytułu^[10]. 12 maja 2011 połączył siły z Calvinem Rainesem, wspólnie pokonali Richiego Steamboata i Setha Rollinsa w walce o Florida Tag Team Championship^[11]. Tytuły utracili 21 lipca, na rzecz CJ'a Parkera i Donny'ego Marlowa^[11]. Podczas WrestleMania XXVIII Axxess w kwietniu 2012 Langston pokonał Antonio Cesaro^[12].

W 2012 roku WWE zamknęło FCW i zamieniło NXT w nowy brand rozwojowy. Langston zadebiutował podczas odcinka NXT, 1 sierpnia 2012, pokonując Adama Mercera^[13]. Langston rozpoczął serię wygranych; po wykonaniu swojej akcji kończącej nakazywał sędziemu odliczenie do pięciu (zamiast klasycznych trzech) przed przyznaniem przypięcia^[14][15]. Po tym jak Langston odmówił przyjęcia usług menedżerskich Vickie Guerrero^[16], ta obiecała przyznanie 5.000 dolarów nagrody dla osoby, która pokona Langstona. Ostatecznie, oferta została wycofana przez komisarza NXT Dusty'ego Rhodesa^[17].

W 2013 Langston zaczął rywalizację z The Shield. 9 stycznia pokonał NXT Championa i członka Shield Setha Rollinsa w No Disqualification matchu, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo w karierze^[18]. 12 czerwca 2013, po 168 dniach panowania, Langston utracił NXT Championship na rzecz Bo Dallasa^[19].

Langston zadebiutował w głównym rosterze WWE 17 grudnia 2012 na odcinku Raw, atakując Johna Cenę i sprzymierzając się z AJ Lee^[20]. Langston stał się ochroniarzem dla scenariuszowego chłopaka Lee – Dolpha Zigglera. Na WrestleManii 29 Langston i Ziggler przegrali walkę o Tag Team Championship z Team Hell No (Danielem Bryanem i Kanem)^[21].

Langston zawalczył w Best-of-Five Series przeciwko rywalowi Zigglera – Alberto Del Rio; Del Rio wygrał serię walk 3-2^[22]. 10 czerwca na Raw Langston ujawnił się jako tajemniczy wielbiciel mistrzyni Div Kaitlyn. Później okazało się, że było to jedynie częścią planu rywalizującej z mistrzynią AJ Lee^[23]. Langston i Lee kontynuowali ośmieszanie Kaitlyn, a Lee ostatecznie odebrała Divas Championship z rąk rywalki na gali Payback^[24]. 15 lipca, podczas Raw, Ziggler zakończył związek z Lee, przez co stał się ofiarą ataku ze strony Langstona^[25]. Na SummerSlam Langston i Lee zostali pokonani przez Zigglera i Kaitlyn w Mixed Tag Team matchu^[26]. Po przegranej walce Langston zakończył współpracę z Lee.

18 października na SmackDown Langston przegrał pojedynek z CM Punkiem; po walce pomógł przeciwnikowi wygonić z ringu Rybacka i Curtisa Axela, tym samym przechodząc face turn^[27]. Trzy dni później Langston i Punk pokonali Rybacka i Axela w walce drużynowej^[28]. Na gali Hell in a Cell miała odbyć się walka pomiędzy Langstonem a Axelem o Intercontinental Championship, lecz Axel został wycofany z walki krótko przed galą z powodu kontuzji^[29]. Langston odnowił rywalizację z The Shield i na Hell in a Cell zawalczył o United States Championship z Deanem Ambrosem; nie udało mu się zdobyć mistrzostwa^[30]. Następnej nocy na Raw odbyła się walka rewanżowa. Ta zakończyła się dyskwalifikacją Ambrose’a, spowodowaną interwencją reszty Shield^[31].

18 listopada na Raw Langston zawalczył o Intercontinental Championship z Axelem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo^[32]. Sześć dni później, na Survivor Series, Langston obronił pas w walce rewanżowej z Axelem^[33], a na TLC pokonał Damiena Sandowa^[34]. Na Elimination Chamber, pod skróconym pseudonimem Big E obronił tytuł w starciu z Jackiem Swaggerem^[35]. Big E wziął udział w Andre the Giant Memorial Battle Royalu na WrestleManii XXX, lecz nie udało mu się go wygrać^[36]. Na Extreme Rules Big E stracił Intercontinental Championship na rzecz Bad News Barretta^[37]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Rusevem i przegrał walki z nim na galach Payback i Money in the Bank^[38][39]. Na Battleground Big E wziął udział w Battle Royalu o Intercontinental Championship, który został wygrany przez The Miza^[40].

Osobny artykuł: The New Day.

Wkrótce Big E połączył siły z Kofim Kingstonem. 21 lipca na Raw Xavier Woods zaproponował im współpracę po tym, jak Big E i Kingston odnieśli kolejną porażkę jako drużyna^[41]. Duo połączyło siły z Woodsem i następnego dnia podczas Main Event wygrali starcie z Heathem Slaterem i Titusem O’Neilem^[42]. Jednakże, grupa Woodsa szybko zniknęła z telewizji – od sierpnia Big E i Kingston walczyli w starciach solowych, nie wspominając o wcześniejszym sojuszu. Pomimo rozwiązania grupy w programach WWE, Big E, Kingston i Woods wciąż występowali razem na house showach^[43].

W listopadzie WWE zaczęło wypuszczać winiety zwiastujące utworzenie grupy The New Day składającej się z Big E, Kingstona i Woodsa. Grupa zaprezentowana była jako szerzące optymizm afroamerykańskie trio^[43]. The New Day zadebiutowało 28 listopada na SmackDown, wygrywając starcie drużynowe z Titusem O’Neilem, Heathem Slaterem i Curtisem Axelem^[44]. Na WrestleManii 31 Big E i Kingston wzięli udział w 4-Way Tag Team matchu o WWE Tag Team Championship, lecz nie zdołali zdobyć tytułów^[45]. Wszyscy trzej członkowie New Day wzięli później udział w André the Giant Memorial Battle Royalu, który został wygrany przez Big Showa^[46]. Po gali New Day przeszło heel turn. Na Extreme Rules Big E i Kingston zdobyli Tag Team Championship po raz pierwszy, pokonując Tysona Kidda i Cesaro^[47].

New Day broniło tytułów pod zasadą Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie uznawani byli za mistrzów, jednakże podczas walk tylko dwóch z nich broniło tytułów – najczęściej byli to Big E i Kingston, którym menedżerował Woods. Nowi mistrzowie pokonali Kidda i Cesaro w rewanżach na SmackDown i Payback; Woods interweniował w obu walkach^[48][49]. Na Elimination Chamber New Day wzięli udział w pierwszym w historii Tag Team Elimination Chamber matchu, wyeliminowali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O’Neila) jako ostatnich i obronili tytuły^[50]. Jednakże, Prime Time Players odebrali tytuły mistrzowskie z rąk New Day na gali Money in the Bank^[51]. New Day odzyskało Tag Team Championship w Fatal 4-Way Tag Team matchu na SummerSlam^[52]. Następnej nocy na Raw po tym, jak New Day pokonało Lucha Dragons, The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von Dudley) powrócili do WWE i zaatakowali mistrzów^[53]. Na Night of Champions New Day przegrało starcie z Dudley Boyz poprzez dyskwalifikację, co pozwoliło im zachować mistrzostwa^[54]. 5 października na Raw Big E wziął udział w Open Challenge o WWE United States Championship Johna Ceny, lecz przegrał pojedynek^[55]. Rywalizacja New Day z The Dudley Boyz zakończyła się wygraną przez mistrzów walką na gali Hell in a Cell^[56].

Na gali TLC The New Day obroniło tytuły w Triple Threat Tag Team matchu przeciwko Lucha Dragons i The Usos^[57]. W styczniu rozpoczęli rywalizację z Chrisem Jericho. Jericho pomógł The Usos zdobyć miana pretendenckie do pasów mistrzowskich The New Day, lecz na Royal Rumble mistrzowie zdołali wygrać walkę z pretendentami^[58]. Wkrótce rozpoczęli rywalizację z The League of Nations (Sheamusem, Kingiem Barrettem, Rusevem i Alberto Del Rio), co zapoczątkowało proces face turnu grupy. Na gali Roadblock obronili tytuły w walce z Sheamusem i Barrettem^[59], a dzień później pokonali Alberto Del Rio i Ruseva. Po walce trio zostało zaatakowane przez wszystkich członków League of Nations^[60]. Grupa przyjęła wyzwanie League of Nations na walkę na WrestleManii 32^[61]. Starcie przegrali^[62], lecz zdołali pokonać przeciwników następnego dnia podczas odcinka Raw^[63], kończąc rywalizację.

W kwietniu The New Day ogłosiło turniej o miano pretendenckie do posiadanych przez nich tytułów. Na gali Payback odbył się finał turnieju; zawalczyli w nim The Vaudevillains oraz Enzo Amore i Colin Cassady. Pojedynek zakończył się bez rezultatu^[64]. The Vaudevillains otrzymali szansę walki o WWE Tag Team Championship na gali Extreme Rules, lecz The New Day zdołało obronić tytuły^[65]. The New Day wygrało Fatal 4-Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship na Money in the Bank^[66], po czym rozpoczęło rywalizację z powracającą frakcją The Wyatt Family. Po ostrej wymianie zdań i ciosów ogłoszono, że dwie drużyny zmierzą się ze sobą na gali Battleground^[67]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, The New Day stało się częścią brandu Raw^[68]. 22 lipca, The New Day stali się najdłużej panującymi WWE Tag Team Championami, pokonując poprzedni rekord 331 dni ustanowiony przez Paula Londona i Briana Kendricka. Po tym, jak SmackDown otrzymało WWE SmackDown Tag Team Championship, nazwę posiadanego przez New Day mistrzostwa zmieniono analogicznie na „WWE Raw Tag Team Championship”. 1 sierpnia Big E odniósł kontuzję w wyniku ataku ze strony Luke’a Gallowsa i Karla Andersona^[69]. Powrócił na gali SummerSlam i zaatakował rywali podczas ich walki z Kingstonem i Woodsem. Na Clash of Champions The New Day obroniło tytuły, pokonując Gallowsa i Andersona w kolejnej walce. 31 października członkowie New Day stali się kapitanami tag-teamowej drużyny reprezentującej Raw w międzybrandowym starciu przeciwko drużynie SmackDown na Survivor Series. New Day zostało szybko wyeliminowane z walki przez The Usos^[70].

12 grudnia, po skutecznej obronie tytułów w dwóch Triple Threat matchach (najpierw przeciwko Sheamusowi i Cesaro oraz Gallowsowi i Andersonowi, a potem przeciwko Kevinowi Owensowi i Chrisowi Jericho oraz Sethowi Rollinsowi i Romanowi Reignsowi), członkowie New Day stali się najdłużej panującymi mistrzami tag team w historii WWE, pobijając poprzedni, ustanowiony przez Demolition rekord 478 dni^[71]. Zaledwie 5 dni później, na gali Roadblock: End of the Line, New Day utraciło tytuły na rzecz Cesaro i Sheamusa^[72]. W lutym 2017 ogłoszono, że New Day poprowadzą WrestleManię 33^[73]. 3 kwietnia, na Raw po WrestleManii, przegrali walkę z debiutującym Revival (Dashem Wilderem i Scottem Dawsonem)^[74]. 11 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, The New Day zostało przeniesione do rosteru SmackDown^[75].

W programie telewizyjnym niebieskiej tygodniówki po raz pierwszy pojawili się dopiero 30 maja, wyzywając do walki posiadaczy WWE SmackDown Tag Team Championship – The Usos (Jaya i Jimmy’ego Uso)^[76]. Zmierzyli się z nimi na gali Money in the Bank, lecz nie udało im się zdobyć mistrzostw^[77]. 23 lipca, na Battleground, The New Day pokonało The Usos w walce rewanżowej, zdobywając SmackDown Tag Team Championship po raz pierwszy^[78]. Ich panowanie trwało 28 dni, tytuły utracili podczas gali SummerSlam, w kolejnym starciu z braćmi Uso^[79]. New Day kontynuowało rywalizację z Usos, mierząc się z nimi podczas SmackDown z 29 sierpnia; spotkanie przegrali, toteż – zgodnie ze stypulacją starcia – Usos mogli wybrać rodzaj kolejnej walki, mającej odbyć się na gali No Mercy^[80].

• Florida Championship Wrestling
  • FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Calvinem Rainesem^[81]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Tag team roku (2015, 2016) z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem
  • PWI umieściło go na 24. miejscu w top 500 wrestlerów rankingu PWI 500 w 2014^[82].
• Rolling Stone
  • Comeback of the Year (2015)^[83] Jako członek The New Day
  • Second-Best Heels (2015)^[84] Jako członek The New Day
  • WWE Wrestlers of the Year (2015)^[83] Jako członek The New Day
• Wrestling Observer Newsletter
  • Najlepszy gimmick (2015) The New Day^[85]
• WWE
  • WWE Championship (1 raz, obecnie)^[86]
  • WWE Intercontinental Championship (2 razy)^[86]
  • WWE (Raw) Tag Team Championship (2 razy)^[a] – z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem^[86]
  • WWE SmackDown Tag Team Championship (6 razy) – z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem^[86]

• WWE NXT
  • NXT Championship (1 raz)^[86]

• Profil Big E na WWE.com
• Big E w bazie IMDb (ang.)
• Profile Big E w serwisach Cagematch.net, Wrestlingdata.com i Internet Wrestling Database.