Białogródka (obwód chmielnicki)
Białogródka[2] (ukr. Білогородка, Biłohorodka) – wieś na Ukrainie w rejonie szepetowskim obwodu chmielnickiego.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia | 6,988 km² |
| Wysokość | 269 m n.p.m. |
| Populacja (2008[1]) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy | +380 3852 |
| Kod pocztowy | 30343 |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 50°00′15″N 26°38′51″E/50,004167 26,647500 | |
Znajduje się tu stacja kolejowa Białogródka, położona na linii Szepetówka – Tarnopol.
Historia
Miejscowość założona w 1400 roku. Miała zamek, którego pozostałości były widoczne jeszcze w XIX wieku[3].
Kniaź Aleksander Fiodorowicz Czartoryski przeprowadził ze swoim bratem Iwanem podział pozostałego po ojcu majątku; z dóbr wołyńskich kniaziowi Iwanowi przypadły miasta: Klewań i Białogródka (Biełgorod) z wsiami i folwarkami przynależnymi do tej części.
Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Białogródka Lubomirskich[4].
Pod rozbiorami siedziba gminy Białogródka w powiecie zasławskim guberni wołyńskiej.
Urodzeni
- Stanisław Kardaszewicz ur. w 1826 – polski badacz dziejów miasta Ostroga na Wołyniu,
- Józef Paczoski ur. w 1864 – polski botanik, badacz flory Puszczy Białowieskiej, twórca teorii pantopizmu i podstaw fitosocjologii.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Białogródka, mko, powiat zasławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 190.
- Białogródka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy