Bell 212
- Artykuł
- Dyskusja
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Konstrukcja | półskorupowa | ||
Załoga | 1-2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1968 | ||
Lata produkcji | 1968 – 1998 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 × Pratt & Whitney Canada PT6T-3B | ||
Moc | 1300 kW każdy | ||
Wymiary | |||
Średnica wirnika | 14,63 m | ||
Długość | 17,4 m | ||
Wysokość | 3,8 m | ||
Masa | |||
Własna | 2962 kg | ||
Startowa | 5080 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 220 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 190 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 8,86 m/s | ||
Pułap | 5300 m | ||
Zasięg | 439 km | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
1 + 14 pasażerów | |||
Rzuty | |||
|
Bell 212 – dwusilnikowy cywilny, średni śmigłowiec firmy Bell Helicopter Textron oblatany w 1968 roku. Konstrukcyjnie oparty na powiększonym kadłubie Bell 205. Cywilna wersja wojskowego śmigłowca UH-1N[1][2].
Bell 212 został pierwotnie opracowany dla Kanadyjskich Siły Zbrojnych jako CUH-1N (później przemianowany na CH-135). Od maja 1971 roku siły kanadyjskie odebrały 50 egzemplarzy śmigłowców. W tym samym czasie Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych zamówiły 294 maszyny Bell 212 pod oznaczeniem Bell UH-1N Twin Huey. Na początku lat siedemdziesiątych Bell 212 wprowadzony został na rynek cywilny jako cywilna wersja UH-1N. Ostatni Bell 212 został dostarczony w 1998 roku. [3][4]
Bell 212 jest napędzany przez dwa silniki Pratt & Whitney Canada PT6T-3 Twin-Pac. Silniki są w stanie wygenerować moc na poziomie 1342 kW każdy. Rozwinięciem Bella 212 jest model 412, główną różnicą jest zastosowanie kompozytowego wirnika nośnego z czterema łopatami. Maszyna posiada certyfikat do lotów IFR[1]. Śmigłowce użytkowane są między innymi do transportu pasażerów i towarów, misji gaśniczych, służby porządkowe oraz siły zbrojne wielu państw[3][4].
Oznaczenie producenta | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Typy |
|