Barbara Fusar-Poli

Fusar-Poli w młodości interesowała się baletem, pływaniem, aby w wieku 9 lat ostatecznie wybrała łyżwiarstwo figurowe^[2].

Pierwszym partnerem sportowym Fusar-Poli był Matteo Bonfa, a następnym Alberto Reani^[2]. Współpracę z Mauriziem Margagliem rozpoczęła w 1994 roku. Para aż 9-krotnie zdobywała mistrzostwo Włoch (1995–2002, 2006) i odnosiła sukcesy na arenie międzynarodowej od początku wspólnej kariery. W 1996 roku po raz pierwszy stanęli na podium zawodów z cyklu Grand Prix – Skate Canada International.

Wzięli udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 w Nagano, gdzie zajęli 6. miejsce.

W sezonie 1999/2000 nie zajęli miejsca poniżej drugiego. Zdobyli srebro Trophée Lalique 1999, a następnie wygrali Skate America 1999 i Cup of Russia 1999. Awansowali do finału Grand Prix w Lyonie, gdzie ustąpili na podium jedynie francuskiej parze Marina Anisina / Gwendal Peizerat. Taki sam rezultat osiągnęli na mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata, gdzie górą nadal byli Francuzi. W kolejnym sezonie Fusar-Poli / Margaglio byli niepokonani. Wygrali zawody Sparkassen Cup on Ice 2000 oraz kontynuowali passę zwycięstw w Cup of Russia 2000 i Skate America 2000. W finale Grand Prix 2000 w Tokio odnieśli kolejny sukces, pokonując parę rosyjską Łobaczowa / Awierbuch oraz parę litewską Drobiazko / Vanagas. Ponadto zdobyli tytuł mistrzów Europy w Bratysławie i tytuł mistrzów świata w Vancouver.

W swoim drugim występie olimpijskim, na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City zdobyli brązowy medal pomimo upadku Margaglio podczas tańca dowolnego. Litewska para Drobiazko / Vanagas złożyła protest, ale nie został on uznany i utrzymano pierwotne wyniki^[3]. Po igrzyskach Fusar-Poli / Margaglio nie wzięli udział w mistrzostwach świata i zakończyli amatorską karierę^[2].

Para Fusar-Poli / Margaglio we wrześniu 2005 roku ogłosiła, że postanawia wrócić do rywalizacji specjalnie na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006 w swojej ojczyźnie^[2]. Po zdobyciu dziewiątego mistrzostwa Włoch wystąpili jedynie w zawodach olimpijskich w Turynie. Był to pierwszy konkurs tej pary na arenie międzynarodowej, w którym obowiązywał nowy system oceniania ISU. Po tańcu obowiązkowym byli niespodziewanymi liderami rywalizacji^[4]. W tańcu oryginalnym na kilka sekund przed zakończeniem występu Margaglio stracił równowagę podczas wykonywania podnoszenia rotacyjnego i przewrócił się, upuszczając Fusar-Poli. Fusar-Poli przez około 30 sekund patrzyła na Margaglia, a następnie para opuściła lód^[2]. Spadli na 7. miejsce w klasyfikacji po tańcu oryginalnym, ale dobra jazda w tańcu dowolnym pozwoliła im na zakończenie zawodów na 6. miejscu^[2]. Po zakończeniu konkursu obydwoje potwierdzili, że ich złość po upadku wynikała z faktu popełnienia błędu, a nie wzajemnego obwiniania się za zaistniałą sytuację^[2]. Kilka lat później Fusar-Poli wyznała, że podczas ich tańca oryginalnego na lodzie znajdowały się kryształy Swarovskiego z kostiumów wcześniejszych zawodników, ale upadek był wynikiem ich własnego błędu^[5]. Igrzyska były ostatnim wspólnym konkursem Fusar-Poli i Margaglio, jednak kontynuowali oni wspólne występy w rewiach łyżwiarskich.

W 2012 roku Fusar-Poli współpracowała ze sztabem trenerskim Igora Szpilbanda w Novi. Jej głównym ośrodkiem szkoleniowym jest jednak Mediolan, gdzie pracuje ze Stefano Caruso i trenuje łyżwiarzy na lodowisku Agora^[6].

W czerwcu 2000 roku poślubiła Diega Cattaniego^[1], z którym ma dwoje dzieci: córkę Giorgię (ur. 24 czerwca 2004) i syna Christiana (ur. 2008)^[2].

• International Skating Union Biography – Barbara Fusar-Poli / Maurizio Margaglio. ISU. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).