Bałdowice

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Beldowycze^[4][5]. Niemieckie wersje to Baldowitz oraz Baltenheim.

Wieś założył książę Biron ze Sycowa osadzając tu robotników i służbę. Szkoła została założona w 1832 i była jednoklasowa. Istniał tu tartak wodny, który spłonął i dwie leśniczówki. Według legendy w miejscowości znajdował się zamknięty przez Szwedów kościół na „Diablej Górze”, który zapadł się pod ziemię^[6]. W latach 1878-1879 w miejscowości mieszkał I. Unikower, będący ważnym członkiem gminy żydowskiej w Sycowie^[7]. W roku 1919 doszło do „próbnego głosowania”, w którym wzięło udział 200 osób i wszystkie opowiedziały się za pozostaniem w Niemczech. Jednak należy zauważyć, że wiele osób nie znało j. niemieckiego, czyli nie rozumiało treści. Dlatego, też głosowanie nie jest wiarygodne. Po konferencji w Wersalu przyznano miejscowość Polsce, a miejscowość wchodziła w skład parafii turkowskiej. W latach 1942-44 w parafii pw. św. Piotra i Pawła w Sycowie ochrzczono 5 polskich dzieci.

• Leśniczówka
• Kościół pw. św. Andrzeja Boboli
• Stara Szkoła
• Pomniki przyrody „Stare Dęby”
• Stary budynek mieszkalny typu lepianka
• Liczne Stawy

Miejscowość jest podłączona do sieci energetycznej, wodociągowej i telefonicznej. Większość mieszkańców posiada przydomowe oczyszczalnie ścieków. Dojazd do większości posesji odbywa się drogami asfaltowymi, których długość się zwiększa. Przez miejscowość przebiega Droga Ekspresowa S8/ Trzy razy dziennie dojeżdża autobus PKS Ostrów Wielkopolski. W każdą niedzielę i święta jest odprawiana msza.

• Bałdowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 95 .