Błotniarka otułka
Błotniarka otułka (Myxas glutinosa) – gatunek europejskiego, słodkowodnego ślimaka płucodysznego z rodziny błotniarkowatych (Lymnaeidae). Jej muszla ma wymiary 7–15 x 6–13 mm, jest brązowa lub zielonkawa, bardzo cienka, prześwitująca i błyszcząca.
| Myxas glutinosa | |||
| (O.F. Müller, 1774) | |||
 Muszle M. glutinosa | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | Myxas | ||
| Gatunek | błotniarka otułka | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 brak danych | |||
Ma znaczenie w medycynie i weterynarii, ponieważ jest nosicielem pasożytów[4], a w jej kokonach pasożytuje wrotek Proales gigantea[potrzebny przypis].
Występowanie
Jej historyczny zasięg występowania rozciąga się od Pirenejów po Morze Bałtyckie, z wyjątkiem Szkocji i Ukrainy. Gatunek ten zanika na wielu obszarach, w niektórych już wyginął. Na terenie Polski jest rzadko spotykany[5], objęty częściową ochroną gatunkową[6][7]. Obecnie występuje w północno-zachodniej Palearktyce[4]. W Polsce przedstawicieli można spotkać na Pojezierzu Mazurskim i Pomorskim, Nizinie Mazowieckiej i Wielkopolsko-Kujawskiej[8].
Toleruje lekkie zasolenie[1]. Występuje w każdym typie niezanieczyszczonych zbiorników[9], jednak częściej spotykana jest w zbiornikach stojących, pomiędzy roślinami lub na dnie[4]. Jest często znajdywana w otoczeniu moczarki kanadyjskiej. Toleruje wodę o pH w zakresie 6,75-7,45[8].
Pokarm
Żywi się głównie wodnymi roślinami naczyniowymi. Najchętniej zjada tkanki zmacerowane, które mają większą wartość pokarmową. Pożywia się również martwymi kręgowcami i bezkręgowcami, skrzekiem i kokonami ślimaków (również tymi własnego gatunku), co wpływa na dłuższe życie i zwiększenie płodności[4].