Ar-Rad

trzynasta sura Koranu

Ar-Rad, w polskim tłumaczeniu Grzmot[1] lub Grom[2] (arabski: الرعد ar-raʻd) – 13. sura Koranu. Zazwyczaj jest zaliczana do sur medyńskich, chociaż uczeni muzułmańscy nie są, co do tego jednomyślni[3]. Niektórzy uznają ją za późną surę okresu mekkańskiego[4].

Ar-Rad
Znaczenie nazwy

Grzmot / Grom

Numer

13

Liczba aja

43

Miejsce objawienia

Medyna (opinia większości – brak konsensusu uczonych muzułmańskich)

Pochodzenie nazwy

Ar-Rad w kaligrafii arabskiej

Nazwa sury wywodzi się z wersetu 98.

W tłumaczeniu Józefa Bielawskiego:

„I grzmot głosi Jego chwałę, i aniołowie – z obawy przed Nim. On posyła pioruny i razi nimi, kogo chce, podczas gdy oni dyskutują o Bogu. A On jest straszny w swojej mocy.”[1]

W tłumaczeniu Musy Çaxarxana Czachorowskiego:

Grom głosi Jego chwałę i aniołowie ze strachu przed Nim. On wysyła pioruny i razi nimi, kogo zechce, podczas gdy oni spierają się o Boga, choć On jest straszny w spełnieniu.”[2]

Warto podkreślić, że (podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie), nazwa Ar-Rad nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych[5].

Główne wątki i postaci w surze Ar-Rad

  • Stworzenie świata.
  • Allah wie nawet, co jest w łonach.
  • Wszechmoc Allaha.
  • Aniołowie stróże[5].
  • Pozytywne konsekwencje bycia spośród wierzących.
  • Negatywne konsekwencje niewiary.
  • Pocieszenie dla przechodzących trudności w życiu.
  • Prorocy nie mogą dokonać żadnych cudów, jak tylko za pozwoleniem Allaha[4].

Przypisy

Linki zewnętrzne