Antyle

archipelag na Morzu Karaibskim

Antyle (hiszp. Antillas, ang. i fr. Antilles, niderl. Antillen) – grupa wysp położona w basenie Morza Karaibskiego, rozciągająca się łukowato na długości 4,5 tys. km od Cieśniny Jukatańskiej aż do wybrzeży Wenezueli. Większość wysp górzysta, klimat wilgotny, równikowy i podrównikowy. Plantacje trzciny cukrowej, kakao, kawy, bawełny.

Mapa Antyli z 1843 roku

Powierzchnia wysp wynosi około 221 tys. km². Liczba mieszkańców: około 40 mln[1]. Wyspy odkryte zostały przez Krzysztofa Kolumba w latach 1492–1504, następnie częściowo skolonizowane przez Hiszpanów. Od połowy XVI w. były kolonizowane także przez Anglię, Holandię, Francję i Danię. Jako pierwsze niepodległość uzyskały Haiti i Dominikana (1801-1804). Największa z wysp, Kuba, uzyskała niepodległość w 1902.

Nazwa Antyle pochodzi od legendarnej wyspy Antillia.

Antyle dzielą się na[2]:

Terminologia

Zbliżone znaczeniowo są pojęcia Indie Zachodnie i Karaiby:

  • Indie Zachodnie to nieco większy obszar, poza Antylami obejmujący także wyspy archipelagu Bahamów[3][4].
  • Karaiby to region obejmujący Indie Zachodnie oraz wybrzeże kontynentu amerykańskiego wzdłuż Morza Karaibskiego[5][6].

Zobacz też

Przypisy