Antoni Paweł Sułkowski
Antoni Paweł Sułkowski książę herbu Sulima (ur. 31 grudnia 1785 w Lesznie, zm. 13 kwietnia 1836 w Rydzynie) – polski generał dywizji Księstwa Warszawskiego, naczelny wódz wojsk polskich Księstwa Warszawskiego, trzeci ordynat Ordynacji Sułkowskich, kawaler maltański (w zakonie po 1816 roku), kawaler Honoru i Dewocji[1].
![]() | |
![]() Sulima | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Karolina Bubna von Littitz |
Żona | Ewa Kicka |
Dzieci | z Ewą Kicką: |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/44/Antoni_Pawe%C5%82_Su%C5%82kowski_%28cropped%29.jpg/240px-Antoni_Pawe%C5%82_Su%C5%82kowski_%28cropped%29.jpg)
Życiorys
Był synem wojewody kaliskiego Antoniego Sułkowskiego (1735–1796) i Karoliny Bubna-Littitz. Służbę wojskową rozpoczął w 1806 wystawiając na własny koszt 1 pułk piechoty Legii Poznańskiej, którego został dowódcą. Uczestniczył w Polsce w kampanii 1806–1807 (m.in. oblężenia Gdańska i Kołobrzegu), w Hiszpanii 1808–1809. W 1810 został generałem brygady, a w wojnie z Rosją w 1812 był dowódcą brygady kawalerii w V Korpusie ks. Józefa Poniatowskiego. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[2]. W kampanii 1813 w Niemczech był generałem dywizji i dowódcą dywizji w IV Korpusie kawalerii Michała Sokolnickiego, który był częścią polskiego korpusu Poniatowskiego. W październiku po śmierci ks. Poniatowskiego dowódcą VIII Korpusu został na krótko Sokolnicki, a od niego funkcję tę przejął również na krótko, wmanewrowany w tę rolę przez Jana Krukowieckiego, Sułkowski, który sam w wieku lat 28 aspiracji takich nie posiadał. Po kilku dniach złożył dymisję, został przez Napoleona zwolniony ze służby i powrócił do Polski. Dowództwo resztek sił polskich pozostałych u boku cesarza (ok. 5 tys. ludzi) przejął od tego momentu Jan Henryk Dąbrowski.
Ożenił się z Ewą Kicką w 1808, mieli trzy córki: Helenę (1812–1900), która wyszła za hrabiego Henryka Potockiego, Ewę (1814–1881), która wyszła za hrabiego Władysława Potockiego i Teresę (1815–1889), która wyszła za Henryka Wodzickiego, oraz jednego syna Augusta Antoniego (1820–1882), który się ożenił z Marią Mycielską w 1843.
Po 1818 osiadł w Rydzynie, uczestniczył w życiu politycznym Królestwa Polskiego.
Był marszałkiem Sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Przewodniczył obradom sejmów stanowych w 1827, 1830 i 1834 roku[3]. Deputowany ze stanu rycerskiego z powiatu poznańskiego na sejm prowincjonalny w 1827[4] i w 1830 roku[5].
Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w drugim stopniu rytu ("czeladnik")[6], w 1820 roku[7].
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (1808), francuskim Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Legii Honorowej (1807 i 1812), neapolitańskim Krzyżem Wielkim Orderu Obojga Sycylii (1813), Krzyżem Kawalerskim Orderu Hiszpanii (1810)[8], bawarskim Orderem św. Huberta (1805)[9], a także pruskim Krzyżem Wielkim Orderu Orła Czerwonego.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Biografia Antoniego Pawła Sułkowskiego. napoleon.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)].
- Genealogia polskich rodzin arystokratycznych.