Antoni Gałecki (profesor)
Antoni Gałecki (ur. 13 maja 1882 w Ardze, zm. 2 października 1962 w Poznaniu) – polski chemik, profesor.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1962 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | chemik |
| Tytuł naukowy | profesor |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Syn Edwarda i Anny ze Starzyńskich. W 1903 ukończył szkołę średnią w Lublinie. Następnie, do 1905, uczęszczał na Wydział Przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1907–1910 edukował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii. Habilitował się w 1914 na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1919 objął Katedrę Chemii Fizycznej na Uniwersytecie Poznańskim.
Podczas II wojny światowej brał udział w organizacji Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich.
Prowadził badania w dziedzinie chemii koloidów, korozji i fotochemii. Napisał ponad 90 prac naukowych.
Został pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu (pole 21-1-1-1)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 września 1952)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[3]
Nagrody
- Nagroda im. Simona (1918, Polska Akademia Umiejętności)
Upamiętnienie
Jego imieniem została nazwana jedna z sal Collegium Chemicum UAM w Poznaniu[4].
Przypisy
Bibliografia
- Wójciak Wacław: Wspomnienie pośmiertne o prof. drze Antonim Gałeckim. Z żałobnej karty (s. 61–63). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 1/1963 [on-line]. [dostęp 2012-07-04]. (pol.)., fot.