Andrzej Jeż

Urodził się 3 maja 1963 w Limanowej^[1]. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Orkana^[2], w 1982 złożył egzamin dojrzałości^[3]. W latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie^[3]. 12 czerwca 1988 został wyświęcony na prezbitera przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza, biskupa diecezjalnego tarnowskiego^[4]. W latach 1993–1995 odbył studia specjalistyczne w zakresie homiletyki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył ze stopniem licencjata. Następnie przebywał na rocznym stypendium naukowym na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie^[3]. W 2002 na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Christus Communicator. Próba zbudowania modelu chrystologicznego w oparciu o teorię komunikacji interpersonalnej^[5], napisanej pod kierunkiem Stanisława Budzika^[3].

Pracował jako wikariusz w parafiach w Krościenku nad Dunajcem (1988–1991) i w Wierzchosławicach (1991–1993). W 2004 został proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Tarnowie^[3]. W tym czasie objął funkcję dziekana dekanatu Tarnów – Zachód i wszedł w skład diecezjalnej rady ds. formacji duchowieństwa^[1]. W 2007 został przeniesiony na urząd proboszcza parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Na tym stanowisku został dziekanem dekanatu Nowy Sącz – Centrum, wszedł w skład diecezjalnej rady duszpasterskiej, a także został ustanowiony kanonikiem gremialnym i prepozytem kapituły kolegiackiej w Nowym Sączu^[1].

W 1996 został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie^[1], w latach 1999–2007 wykładał w nim homiletykę^[3].

20 października 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Tigillava^[6][7]. Święcenia biskupie otrzymał 28 listopada 2009 w bazylice kolegiackiej św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny tarnowski Wiktor Skworc, a współkonsekratorami kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski, i arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Ad laudem Trinitatis et Deiparae” (Na chwałę Trójcy Świętej i Bogarodzicy)^[8]. Pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji i sprawował urząd moderatora kurii diecezjalnej^[1].

12 maja 2012 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej^[9][10]. 15 czerwca 2012 kanonicznie objął diecezję, a następnie odbył ingres do tarnowskiej bazyliki katedralnej^[11]. W latach 2018–2023 przeprowadził V synod diecezjalny^[12].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji Charytatywnej, Komisji ds. Misji i Komisji Maryjnej^[13].

Konsekrował biskupów pomocniczych tarnowskich: Jana Piotrowskiego (2014), Stanisława Salaterskiego (2014), Leszka Leszkiewicza (2016) i Artura Ważnego (2021), a także asystował podczas sakry biskupa Bouar Mirosława Gucwy (2018)^[4].

W 2015 nadano mu honorowe obywatelstwo Limanowej^[14].

• Nota biograficzna Andrzeja Jeża na stronie diecezji tarnowskiej [dostęp 2019-03-10]
• Andrzej Jeż na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-18].
• Andrzej Jeż [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21]  (ang.).
• Andrzej Jeż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-05-12] .