Przebieg kariery 12 grudnia 2004 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Brotterode , gdzie zajął 49. miejsce[2] Predazzo zadebiutował w zawodach FIS Cup , zdobywając równocześnie pierwsze punkty. W najlepszej trzydziestce Pucharu Kontynentalnego znalazł się po raz pierwszy 12 marca 2006 w Bischofshofen , zajmując 28. miejsce[3]
W mistrzostwach świata juniorów wystąpił trzykrotnie w latach 2005–2007. Najwyższym miejscem, jakie zajął indywidualnie, było 19. z 2006 roku . W drużynie dwukrotnie – w 2006 i 2007 – był piąty[4]
8 marca 2009 zajął 8. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 15 marca otrzymał szansę na debiut w Pucharze Świata . Odpadł w kwalifikacjach do zawodów na mamuciej skoczni w Vikersund [5] sezonie 2009/2010 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata. 5 grudnia 2009 w Lillehammer , zajął 19. miejsce. Punkty zdobywał również w Sapporo (gdzie był 17.) i w Oslo . Kilkukrotnie zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego. 30 stycznia 2010 w Iron Mountain był drugi[6] Kranju , a 5 marca zwyciężył w Kuopio [7]
W Pucharze Kontynentalnym 2011/2012 regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W styczniu dwukrotnie zwyciężył w Sapporo, a następnie zdobył tam punkty w Pucharze Świata. Między 17 a 19 lutego w Oslo trzykrotnie wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego. W marcu startował już w Pucharze Świata, najwyższe, trzynaste, miejsce zajmując w tym samym mieście[8] [9]
Od początku sezonu 2012/2013 startował w Pucharze Świata. Do połowy stycznia 2013 najwyższym miejscem, jakie zajął, było 14. 26 stycznia wystartował w zawodach na mamuciej skoczni Vikersundbakken w Vikersund . Zajął w nich 4. miejsce, a dzień później był 8. Miejsca w pierwszej dziesiątce (czwarte i piąte) zajmował też tydzień później w Harrachowie [10] skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując w zawodach 2. miejsce[11] Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 . Indywidualnie był 13. na skoczni normalnej i 18. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zajął 4. miejsce[10] Pucharu Świata w lotach narciarskich 2012/2013 . W Pucharze Świata był dziewiętnasty[12]
8 marca 2019 ogłosił decyzję, że po turnieju Raw Air zakończy sportową karierę[13] Vikersundbakken w Vikersund . Jego ostatnim występem w Pucharze Świata był konkurs na skoczni Granåsen w Trondheim 14 marca 2019, gdzie zajął drugie miejsce[14]
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stjernena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 15. 10 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 104,0 m 103,5 m 225,8 pkt 33,5 pkt Andreas Wellinger 8. 17 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 134,5 m 131,5 m 267,3 pkt 18,4 pkt Kamil Stoch 1. 19 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 133,0 m 135,5 m 1098,5 pkt (274,4 pkt ) –
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 13. 23 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 98,0 m 97,0 m 233,6 pkt 19,0 pkt Anders Bardal 18. 28 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 127,0 m 268,9 pkt 26,9 pkt Kamil Stoch 4. 2 marca 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[b] 125,5 m 125,0 m 1117,3 pkt (282,8 pkt ) 18,6 pkt Austria 17. 25 lutego 2017 Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 95,0 m 241,8 pkt 29,0 pkt Stefan Kraft 5. 26 lutego 2017 Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[c] 91,5 m 91,0 m 877,8 pkt (241,7 pkt ) 157,7 pkt Niemcy 4. 2 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 129,5 m 129,0 m 276,1 pkt 3,2 pkt Stefan Kraft 2. 4 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[d] 127,5 m 125,5 m 1078,5 pkt (280,3 pkt ) 25,7 pkt Polska 29. 23 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 124,5 m 102,0 m 185,5 pkt 93,9 pkt Markus Eisenbichler 5. 24 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[e] 123,5 m 120,5 m 900,2 pkt (223,4 pkt ) 87,3 pkt Niemcy 25. 1 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 96,5 m 92,5 m 191,6 pkt 26,7 pkt Dawid Kubacki 3. 2 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[f] 91,5 m 102,0 m 938,4 pkt (227,1 pkt ) 73,8 pkt Niemcy
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 6. 23 marca 2005 Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 druż.[i] 77,5 m 83,5 m 844,5 pkt (184,0 pkt ) 137,5 pkt Słowenia 19. 2 lutego 2006 Kranj Bauhenk K-100 HS-109 indywid. 96,5 m 97,0 m 214,8 pkt 44,8 pkt Gregor Schlierenzauer 5. 4 lutego 2006 Kranj Bauhenk K-100 HS-109 druż.[j] 98,5 m 92,5 m 832,6 pkt (210,3 pkt ) 98,0 pkt Austria 44. 15 marca 2007 Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 ind. 82,5 m – 94,0 pkt 174,0 pkt Roman Koudelka 5. 17 marca 2007 Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 druż.[k] 93,0 m 94,0 m 929,0 pkt (242,0 pkt ) 52,0 pkt Słowenia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem 2008/2009 – – – – 2009/2010 – – – – 2010/2011 – – – – 2011/2012 – – – – 2012/2013 – 1 – 1 2013/2014 – – – – 2014/2015 – – – – 2015/2016 – – 2 2 2016/2017 – 1 – 1 2017/2018 1 1 – 2 2018/2019 – 1 1 2 Suma 1 4 3 8
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 16 lutego 2013 Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 205,5 m 212,0 m 409,0 pkt 2. 0,3 pkt Richard Freitag 2. 5 grudnia 2015 Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 96,0 m – 127,8 pkt 3. 1,9 pkt Severin Freund 3. 14 lutego 2016 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 249,0 m 231,0 m 459,7 pkt 3. 9,3 pkt Peter Prevc 4. 16 marca 2017 Trondheim Granåsen K-124 HS-140 138,5 m 138,0 m 294,3 pkt 2. 7,7 pkt Stefan Kraft 5. 13 stycznia 2018 Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 229,0 m 226,0 m 407,6 pkt 1. – 6. 18 marca 2018 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 239,0 m 235,0 m 438,9 pkt 2. 5,4 pkt Robert Johansson 7. 4 stycznia 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 131,0 m 126,0 m 242,7 pkt 3. 24,3 pkt Ryōyū Kobayashi 8. 14 marca 2019 Trondheim Granåsen K-124 HS-138 137,0 m 137,0 m 288,0 pkt 2. 10,4 pkt Ryōyū Kobayashi
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok Q[l] Skok 1 Skok 2 Nota 1. 15 sierpnia 2014 Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 131,5 m 132,5 m 126,0 m 375,5 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok Q[l] Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca 1. 15 sierpnia 2014 Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 131,5 m 132,5 m 126,0 m 375,5 pkt 1. –
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 5 marca 2011 Kuopio Puijo K-120 HS-127 127,0 m 121,5 m 239,8 pkt 2. 20 stycznia 2012 Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 97,0 m 94,5 m 250,0 pkt 3. 22 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,5 m 125,0 m 244,1 pkt 4. 17 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 103,0 m 268,0 pkt 5. 18 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 93,0 m 94,0 m 220,5 pkt 6. 19 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 105,0 m 105,5 m 269,0 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 30 stycznia 2010 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 141,0 m 133,0 m 286,2 pkt 2. 4,0 pkt Manuel Fettner 2. 19 lutego 2011 Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 104,0 m 255,9 pkt 2. 7,1 pkt Dejan Judež 3. 5 marca 2011 Kuopio Puijo K-120 HS-127 127,0 m 121,5 m 239,8 pkt 1. – 4. 15 stycznia 2012 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 134,0 m 127,5 m 245,2 pkt 3. 18,4 pkt Manuel Fettner 5. 20 stycznia 2012 Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 97,0 m 94,5 m 250,0 pkt 1. – 6. 22 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,5 m 125,0 m 244,1 pkt 1. – 7. 17 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 103,0 m 268,0 pkt 1. – 8. 18 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 93,0 m 94,0 m 220,5 pkt 1. – 9. 19 lutego 2012 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 105,0 m 105,5 m 269,0 pkt 1. – 10. 26 lutego 2012 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m – 137,9 pkt 2. 1,0 pkt Marco Grigoli
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 19 września 2015 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 93,5 m 244,1 pkt 3. 6,7 pkt Halvor Egner Granerud 2. 4 października 2015 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 132,5 m 139,5 m 258,9 pkt 2. 1,6 pkt Domen Prevc 3. 15 września 2018 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 96,0 m 104,5 m 240,9 pkt 3. 22,5 pkt Philipp Aschenwald
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup
Uwagi
Przypisy
Bibliografia 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
