André Aciman

Urodził się i wychował w Aleksandrii. Obecnie pracuje jako profesor w Graduate Center of City University of New York, gdzie uczy historii teorii literatury oraz dzieł Marcela Prousta. Wcześniej uczył kreatywnego pisania na Uniwersytecie Nowojorskim oraz literatury francuskiej na Uniwersytecie w Princeton oraz Bard College^[1][2].

Jest autorem kilku powieści w tym Tamte dni, tamte noce, która zdobyła Lambda Literary Award. Na jej bazie powstał także film^[3]. W 1995 opublikował pamiętnik Wyjście z Egiptu, który zdobył Whiting Awards. W wywiadzie z 2019 stwierdził jednak, że jego najlepszą powieścią jest Osiem białych nocy^[4].

Ożenił się z Susan Wiviott. Mają trzech synów: Alexandra oraz bliźnięta, Philipa i Michaela^[5][6].

• 1995 – Whiting Award
• 2007 – Lambda Literary Award

• Tamte dni, tamte noce (2007)
• Osiem białych nocy (2010)
• Harvard Square (2013)
• Enigma Variations (2017)
• Znajdź mnie (2019)
• The Gentleman From Peru (2024)

• "Cat's Cradle". The New Yorker. Listopad 1997.
• Monsieur Kalashnikov. The Paris Review. 181. Lato 2007
• "Abingdon Square". Granta. 122 (Betrayal). Styczeń 2013.

• Wyjście z Egiptu (pamiętnik) (1995)
• Letters of Transit: Reflections on Exile, Identity, Language, and Loss (redaktror/kontrybutor) (1999)
• False papers: essays on exile and memory (2000)
• Entrez: Signs of France (z Steven Rothfeld) (2001)
• The Proust Project (redaktor) (2004)
• The Light of New York (z Jean-Michel Berts) (2007)
• Alibis: Essays on Elsewhere (2011)
• Homo Irrealis: Essays (2021)

• "Reflections of an Uncertain Jew". The Threepenny Review.81. Wiosna 2000.
• "The Exodus Obama Forgot to Mention". Opinia. The New York Times. 8 Czerwca 2009.
• "Are You Listening? Conversations with my deaf mother". Historia osobista. The New Yorker. 17 Marca 2014.
• "W. G. Sebald and the Emigrants". The New Yorker. 25 Sierpnia 2016.
• "André Aciman Would Like to Demote Virginia Woolf From the Canon". By the Book. The New York Times. 31 Października 2019.