American wire gauge

American wire gauge (AWG) – logarytmicznie stopniowany, znormalizowany system przekrojów drutu (średnic przewodów elektrycznych), stosowany głównie w Ameryce Północnej od 1857 roku. Służący do pomiaru średnic okrągłego, litego, nieżelaznego i przewodzącego elektrycznie drutu.

Przekrój przewodu bezpośrednio przenosi się na maksymalne natężenie prądu, jaki może bezpiecznie płynąć przez przewód.

Wraz z rosnącym numerem AWG maleje grubość przewodu. Z definicji przewód 36 AWG ma średnicę 0,005 cala, a przewód 0000 AWG – 0,46 cala. Grubość przewodu o numerze n można wyliczyć ze wzoru:

${\displaystyle d_{n}=0,005\mathrm {''} \cdot 92^{\frac {36-n}{39}}=0,127~\mathrm {mm} \cdot 92^{\frac {36-n}{39}}}$

Dla przewodów grubszych niż 0 AWG stosuje się numery z kilkoma zerami, np. 0000 AWG. Można też to też zapisać jako "liczba zer/0", czyli np. 4/0 dla 0000. Dla tych przewodów, przy obliczaniu średnicy, stosuje się wzór: n = −(m−1) = 1−m, gdzie m – liczba zer, czyli np. dla przewodu 0000 AWG n = -3.

Orientacyjnie można stosować następujące zależności:

• przewód z numerem AWG większym o 6 ma około dwa razy mniejszą średnicę, a więc 4 razy mniejszy przekrój (np. 6 AWG jest 2 razy grubszy niż 12 AWG);
• przewód z numerem AWG większym o 3 ma około dwa razy mniejszy przekrój, czyli może przewodzić 2 razy mniejszy prąd (czyli np. przewód 15 AWG można zastąpić dwoma przewodami 18 AWG połączonymi równolegle);
• przewód z numerem AWG większym o 10 ma około 10 razy mniejszy przekrój.