Alojzy Bąk
Alojzy Bąk (ur. 22 grudnia 1897 w Kobylej Górze, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major lekarz weterynarii Wojska Polskiego, doktor, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
major lekarz weterynarii | |
Data i miejsce urodzenia | 22 grudnia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1916–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska | kierownik laboratorium |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
Urodził się w Kobylej Górze, w rodzinie Augustyna i Marii z Czekałów. Ukończył gimnazjum w Kępnie. W latach 1916–1918 służył w armii niemieckiej[1].
W styczniu 1919 wstąpił do 8 pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 62 pp). Mianowany podporucznikiem, objął dowództwo kompanii. Brał udział w walkach pułku na Froncie Południowym powstania wielkopolskiego, był dwukrotnie ranny. Po powstaniu został przeniesiony do 16 DP i uczestniczył w formowaniu 64 pp w Grudziądzu. Następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po przejściu do rezerwy wstąpił do Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, którą ukończył w 1927 roku. W czasie studiów działał w Korporacji Studentów Akademii Medycyny Weterynaryjnej Lutyko-Venedya.
W 1927 pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II. Z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres siedmiu miesięcy z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów służby weterynaryjnej[2]. Z dniem 31 lipca 1928 został mu przedłużony okres pozostawania w stanie nieczynnym o kolejnych sześć miesięcy[3]. Z dniem 1 lutego 1929 został powołany ze stanu nieczynnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wojskowej Pracowni Weterynaryjnej w Warszawie[4][5].
W 1929 obronił pracę doktorską pt. „Przyczynek do badań nad wpływem temperatury na zjawisko aglutynacji pałeczek grupy paratyfusowej”. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 5. lokatą w korpusie oficerów weterynarii[6]. W tym czasie pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych w Warszawie na stanowisku kierownika laboratorium[7].
W 1939 walczył w kampanii wrześniowej, po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie jenieckim w Starobielsku. Wiosną 1940 zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1914
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka za Rany i Kontuzje - dwukrotnie ranny[12]
Upamiętnienie
- Dekretem z 11 listopada 1976 Prezydenta RP na Uchodźstwie w Londynie Stanisław Ostrowski nadał zbiorowo Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384)[13] żołnierzom polskim zgładzonym w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, dla upamiętnienia ofiary ich życia w imię Niepodległości Polski. Krzyż ten symbolicznie został zawieszony na Pomniku Katyńskim w Londynie[13].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 86–88. ISBN 978-83-11121-64-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Archiwum Korporacyjne K! Lutyko-Venedya - Członkowie rzeczywiści - Alojzy Tadeusz Bąk