Alexander Albon

Albon rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w wieku 16 lat w 2012 roku w Formule Renault. W tym roku rozpoczął starty w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Alpejskiej Formule Renault. W obu tych seriach Tajlandczyk podpisał kontrakt z hiszpańską ekipą EPIC Racing. W serii alpejskiej uzbierał 26 punktów, co mu dało 17 pozycję w klasyfikacji generalnej, zaś w europejskim pucharze nigdy nie zdołał zapunktować.

Na sezon 2013 Albon podpisał kontrakt z belgijską ekipą KTR na starty w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. Z dorobkiem odpowiednio 22 i 61 punktów uplasował się tam odpowiednio na szesnastej i 22 pozycji w klasyfikacji generalnej.

W 2014 roku Tajlandczyk kontynuował współpracę z belgijską ekipą KTR w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. W edycji europejskiej w ciągu czternastu wyścigów, w których wystartował, trzykrotnie stawał na podium. Uzbierał łącznie 117 punktów. Dało mu to trzecie miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców. W serii północnoeuropejskiej odniósł jedno zwycięstwo i dwa razy stawał na podium. Z dorobkiem osiemdziesięciu punktów został sklasyfikowany na siedemnastej pozycji w klasyfikacji generalnej.

W sezonie 2015 awansował do Europejskiej Formuły 3, w której ścigał się w barwach francuskiego zespołu Signature. Tajlandczyk najlepsze wyniki odnotował na ulicznym torze Norisring, gdzie dwukrotnie startował z pole position. W wyścigach dojechał jednak odpowiednio na drugiej i trzeciej lokacie. Podium uzyskał także na obiekcie Spa-Francorchamps i Hockenheimringu. Zdobyte punkty sklasyfikowały go ostatecznie na 7. miejscu. Albon wystartował również w Grand Prix Makau. Linię mety przeciął w nim jako trzynasty.

W roku 2016 Albon awansował do GP3, gdzie nawiązał współpracę z francuskim zespołem ART Grand Prix. Tajlandczyk był najgroźniejszym rywalem w walce o tytuł swojego zespołowego partnera, a zarazem podopiecznego Scuderii Ferrari, Charlesa Leclerca. Alexander zaliczył zwłaszcza znakomity początek sezonu, w którym stanął w pięciu z ośmiu pierwszych wyścigów na podium. Trzykrotnie sięgał po zwycięstwo - w głównym wyścigu na Silverstone oraz w sprintach w Katalonii oraz Hungaroringu. Po słabszym weekendzie na torze Spa-Francorchamps odnotował znaczne straty do rywala. Uratował jednak swe szanse drugim miejscu w niedzielnym wyścigu na Monzie oraz zwycięstwem w głównym starcie na Sepang. Finał w Yas Marina Circuit rozpoczął znakomicie, od pole position. W trakcie wyścigu, po neutralizacji, doszło między nim a Brytyjczykiem Jackiem Aitkenem do kolizji, w wyniku której utracił jakiekolwiek szanse na tytuł. Był w tym momencie jednak pewny wicemistrzostwa serii. Albon siedmiokrotnie mieścił się w czołowej trójce, w tym czterokrotnie na jego najwyższym stopniu. Dwukrotnie również startował z pole position.

Urodził się w Portland Hospital w Londynie. Jego ojciec, Nigel Albon również był kierowcą wyścigowym, brał udział m.in. British Touring Car Championship oraz Porsche Carrera Cup^[3]. Jego matka jest Tajką^[4].

• Alexander Albon