Alec Năstac
Alexandru „Alec” Năstac (ur. 2 kwietnia 1949 w Cavadinești[1]) – rumuński bokser, medalista olimpijski z 1976.
 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1949 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 177 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera sportowa
Alec Năstac walczył w wadze średniej (do 75 kg). Rozpoczął międzynarodową karierę bokserską na mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie, gdzie zdobył srebrny medal po przegranej w finale z Juozasem Juocevičiusem reprezentującym ZSRR[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium nie odniósł sukcesu, bo przegrał pierwszą walkę z Alejandro Montoyą z Kuby przez nokaut[1]. Ponownie zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie, gdzie w finale pokonał go Wiaczesław Lemieszew z ZSRR[3].
Na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie Năstac również wywalczył srebrny medal (w finale przegrał z Rufatem Riskijewem z ZSRR)[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zdobył brązowy medal po przegranej walkowerem w półfinale z Michaelem Spinksem z USA[1].
Năstac był mistrzem Rumunii w latach 1969[5], 1971[6], 1972[7], 1973 (w wadze półciężkiej)[8], 1975[9], 1976[10] i 1977[11].
Przypisy
Bibliografia
- Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 190. ISBN 83-217-2680-1.
- Jan Skotnicki: Mistrzowskie pasy. Kask, 2000.