Adrian Baraniecki

polski lekarz, działacz społeczny, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu

Adrian Baraniecki (ur. 4 listopada 1828 w Jarmolińcach, zm. 15 października 1891 w Krakowie)[1] – polski lekarz, działacz społeczny, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1891 roku[2], założyciel Wyższych Kursów dla Kobiet.

Adrian Baraniecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1828
Jarmolińce

Data i miejsce śmierci

15 października 1891
Kraków

Grób Adriana Baranieckiego na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Życiorys

Syn Tomasza Baranieckiego – absolwent studiów medycznych w Kijowie, Moskwie (tu w 1854 uzyskał doktorat)[3] oraz we Francji w Paryżu. Współzałożyciel w 1858 Towarzystwa Paryskiego Lekarzy Polskich[3]. Według innego źródła w 1858 roku był współzałożycielem Towarzystwa Podolskiego Lekarzy Polskich)[4]. Po powrocie do kraju osiadł w rodzinnych Jarmolińcach. Podczas powstania styczniowego w 1863 roku był członkiem organizacji „Białych” czyli Komitetu Gubernialnego Podolskiego. Po upadku powstania, zagrożony aresztowaniem wyjechał najpierw do Lwowa, potem do Francji i Anglii[3].
Powrócił do kraju w 1868, na stałe zamieszkał w Krakowie gdzie na własny koszt utworzył Muzeum Techniczno-Przemysłowe i został jego dyrektorem. Eksponaty do muzeum zbierał będąc jeszcze za granicą. Podarował miastu ok. 5 tysięcy egzemplarzy okazów związanych z przemysłem, techniką i rolnictwem[3]. Według innego źródła 2 tysiące egzemplarzy[4]. Po jego śmierci część przedmiotów trafiła do powstającego w Krakowie Muzeum Etnograficznego, stanowiąc jego zalążek[3].

Od 1868 organizował Wyższe Kursy dla Kobiet, które były pierwszą formą kształcenia na poziomie uniwersyteckim, dostępnego dla kobiet, po śmierci Baranieckiego nazwane jego imieniem[4](Baraneum)[3]. Wyprzedzał swoją epokę w myśleniu o kształceniu kobiet. Jak sam mówił:

W kształceniu istotnym kobiet ukochałem przyszłość mego kraju.

J. Krass, "Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie 1868-1924", s. 19.


Dla młodzieży organizował kursy handlowe, a w niedzielnych bezpłatnych wykładach mogli brać udział rzemieślnicy[3].
W 1879 został członkiem Akademii Umiejętności, w 1869 był inicjatorem pierwszego ogólnopolskiego zjazdu lekarzy polskich i przyrodników. Autor prac z zakresu statystyki lekarskiej i antropologii[4].

Zmarł 15 października 1891 w Krakowie[5][6]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w kwaterze Bb w narożniku północno-zachodnim. Uczennice złożyły na grobie wieniec laurowy z napisem: "Na wiekowych nieszczęść niwie, Tyś siał światło – Niezapomnianemu założycielowi i dyrektorowi kursów wyższych dla kobiet – uczennice"[6]. Na grobowcu znajduje się medalion dłuta Jana Tombińskiego[4].

Publikacje

  • Notice sur le petit-lait en général et en particulier sur les bains de petit-lait en Bessarabiem, Librairie Adrien Delahaye, Paris 1858 r[7].
  • Program topografii lekarskiej przyjęty przez Towarzystwo Lekarskie Podolskie za osnowę swych badań topograficznych, drukarnia Kornela Pillera, Lwów 1861 r[8].
  • O stowarzyszeniach lekarskich prowincjonalnych ,Lwów 1861 r[9].
  • O Janie Smerze mniemanym lekarzu polskim:(rozprawa czytana na posiedzeniu Tow. Lek. Podolskiego dnia 15 (27) października 1860 r.) Wydano w w Drukarni S. Orgelbranda, Warszawa 1862 r[10].
  • O materyałach do topografii i statystyki lekarskiéj Podola w Drukarni Jozafata Ohryzko, Petersburg 1862 r[11].
  • Wykłady publiczne, Kraków 1870 r[12].
  • Wyższy Zakład Naukowy dla kobiet przy Muzeum Techniczno-Przemysłowem Krakowskiem, Kraków 1881 r[13].


Upamiętnienie


Przypisy

Bibliografia

  • „Encyklopedia Krakowa” wyd. PWN Kraków 2000
  • Karolina Grodziska „Zaduszne ścieżki” wyd. Kraków 2003
  • Cmentarz Rakowicki w Krakowie, wyd. Agencja Omnipress, Warszawa 1988.

Literatura uzupełniająca

Linki zewnętrzne