Ałfatar
Ałfatar (bułg. Алфатар[3]) – miasto w północno-wschodniej Bułgarii, w obwodzie Silistra. Siedziba gminy Ałfatar. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku miasto liczyło 1625 mieszkańców.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Gmina | |
| Data założenia | 1573 |
| Prawa miejskie | 1974 |
| Kmet | Jordanka Uzunska |
| Powierzchnia | 105,443 km² |
| Wysokość | 188 m n.p.m. |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | 08673 |
| Kod pocztowy | 7570[2] |
| Tablice rejestracyjne | СС (Сс) |
Położenie na mapie obwodu Silistra  | |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 43°56′38,4″N 27°17′13,2″E/43,944000 27,287000 | |
Nazwa
Z różnych historycznych źródeł spotyka się nazwy Ałfatar, Achłatar, Iłłatar. Toponimia nazwy pochodzi z języka tureckiego. Tureckie jai oznacza wojsko, a tora, tar miasto, najprawdopodobniej nazwa miasta oznacza wojskowa twierdza.
Twierdza Drystyr w Silistrze nazywa się także Iłfatar. Podobną nazwę ma hiszpańska miejscowość Alfafar.
Historia
Ałfatar powstał w 1573 roku. W trakcie wojny rosyjsko-tureckiej, po traktacie w Küczük Kajnardży w 1774 roku, większość mieszkańców opuszcza Ałfatar i osiedla się na Ukrainie tworząc osadę Wilszanka. Na ich miejsce do wsi przybyli osadnicy z terenów Silistry i Jambołu. Po wyzwoleniu z panowania tureckiego w miejscowości mieszkało około 2000 ludzi, stanowiła jedną z największych wiosek w tej części Bułgarii. W trakcie wojen bałkańskich w 1912 roku do Legionu Macedońsko-Adrianopolskiego wstąpił jeden mieszkaniec[4]. Po traktacie z Bukaresztu Ałfatar znajdował się w granicach Ruminii. Ludność Ałfataru zacięcie opierała się przed próbami wynarodowienia, m.in. uczestniczyła w Dobrudżańskiej organizacji rewolucyjnej. W 1940 roku dzięki układowi z Krajowie miejscowość powróciła do Bułgarii. W latach 1942–1943 miejscowość nazywała się Generał Łazarowo. W 1974 roku Ałfatar otrzymał prawa miejskie.
Demografia
Infrastruktura społeczna
W Ałfatarze funkcjonuje szkoła podstawowa Christo Botewa, przedszkole Sztasliwo Detstwo, schronisko turystyczne Dobrudżanska kyszta, dom kultury Jordana Jowkowa i dom kultury Werdina oraz dom starców.
Zabytki
- Skalne monastyry, datowane na X w
- Skalne trackie sanktuaria i tumulusy trackie
- Prehistoryczna osada
- Lipnik – obszar chroniony
- Małyk Kanagjol – pomnik przyrody
- Cerkiew Świętej Trójcy, powstała w 1846 roku
Kultura
- Muzeum historii Ałfataru Jordana Jowkowa
Kuchnia
Speciałami Ałfataru są tikwenik – rodzaj słodkiej banicy, gulasz z suszonymi śliwkami, konczeta i magarenca – pieczywo obrzędowe, sporządzane w trakcie dnia Todorowa, za zdrowie zwierząt hodowlanych; a także bezalkoholowa rakija Kruszenica.
Imprezy cykliczne
- Sobór, odbywający się corocznie w dniu prawosławnego Świętego Ducha
- Dzień ziemi, wody, powietrza, 22 kwietnia
- Dzień miasta – 4 września, gdy Ałfatar dostał prawa miejskie
- Dzień gminy Ałfatar, 12 października
Urodzeni w Ałfatarze
- Władimir Musakow – pisarz