ਮਦਰ ਟਰੇਸਾ

ਉਸ ਕੋਲ ਭਾਰਤੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ 1950 ਵਿੱਚ ਕੋਲਕਾਤਾ ਵਿੱਚ ਮਿਸ਼ਨਰੀਜ ਆਫ ਚੈਰਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ 45 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਗਰੀਬ, ਬੀਮਾਰ, ਯਤੀਮ ਅਤੇ ਮਰ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਚੈਰਿਟੀ ਦੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀਜ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਦਾ ਵੀ ਰਸਤਾ ਪਧਰਾ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਲਬਾਨੀਆ ਦੀ ਸੀ ਪਰ 1948 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚਹੀ ਬਿਤਾਇਆ।1950 ਵਿੱਚ, ਟੇਰੇਸਾ ਨੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀਜ਼ ਆਫ਼ ਚੈਰਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਧਾਰਮਿਕ ਮੰਡਲੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ 4,500 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਨਾਂ ਸਨ ਅਤੇ 2012 ਤੱਕ 133 ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਸੀ। ਮੰਡਲੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਘਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ HIV/AIDS, ਕੋੜ੍ਹ ਅਤੇ ਤਪਦਿਕ ਨਾਲ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੂਪ ਰਸੋਈਆਂ, ਡਿਸਪੈਂਸਰੀਆਂ, ਮੋਬਾਈਲ ਕਲੀਨਿਕ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਲਾਹ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਨਾਥ ਆਸ਼ਰਮ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂਬਰ ਪਵਿੱਤਰਤਾ, ਗਰੀਬੀ, ਅਤੇ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀਆਂ ਸਹੁੰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਚੌਥੀ ਕਸਮ ਦਾ ਦਾਅਵਾ - "ਗਰੀਬ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਮੁਫਤ ਸੇਵਾ" ਦੇਣ ਲਈ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।^[4]

ਟੇਰੇਸਾ ਨੂੰ 1962 ਦਾ ਰੈਮਨ ਮੈਗਸੇਸੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 1979 ਦਾ ਨੋਬਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸਮੇਤ ਕਈ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲੇ। ਉਸ ਨੂੰ 4 ਸਤੰਬਰ 2016 ਨੂੰ ਕੈਨੋਨਾਈਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਬਰਸੀ (5 ਸਤੰਬਰ) ਉਸਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਦਿਨ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਵਿਵਾਦਗ੍ਰਸਤ ਹਸਤੀ, ਟੇਰੇਸਾ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਕੰਮ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਗਰਭਪਾਤ ਅਤੇ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧ ਬਾਰੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਲਈ, ਅਤੇ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾੜੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਜੀਵਨੀ ਨਵੀਨ ਚਾਵਲਾ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ 1992 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਰਹੀ ਹੈ। 6 ਸਤੰਬਰ 2017 ਨੂੰ, ਟੇਰੇਸਾ ਅਤੇ ਸੇਂਟ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਜ਼ੇਵੀਅਰ ਨੂੰ ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਆਰਚਡੀਓਸੀਸ ਦੇ ਸਹਿ-ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਫਰਮਾ:ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ