ਫਹਮੀਦਾ ਹੁਸੈਨ

ਡਾ. ਫਹਮੀਦਾ ਹੁਸੈਨ (ਪਹਿਲਾ ਨਾਮ ਫਹਮੀਦਾ ਮੈਮਨ) (ਸਿੰਧੀ: ڊاڪٽر فهميده حسين ميمڻ) ਦਾ ਜਨਮ 5 ਜੁਲਾਈ 1948 ਨੂੰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਸਿੰਧ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਟੋਂਡੋ ਜਾਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਮੋਹੰਮਦ ਯੋਕੂਨ ਨਿਆਜ ਵੀ ਇੱਕ ਵਿਦਵਾਨ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਾਫਿਜ ਸ਼ਿਰਾਜ਼ੀ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਫਾਰਸੀ ਤੋਂ ਸਿੰਧੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਭਰਾ ਸਿਰਾਜੁਲ ਹੱਕ ਮੇਮਨ ਵੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਖੋਜਕਾਰ ਸੀ। ਉਹ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ, ਵਿਦਵਾਨ, ਭਾਸ਼ਾਵਿਦ ਅਤੇ ਬੁਧੀਜੀਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਖੇਤਰ ਹਨ: ਸਾਹਿਤ, ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨ, ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ। ਉਸ ਦੀ  ਮੁਹਾਰਤ ਮਹਾਨ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਰਹੱਸਵਾਦੀ ਕਵੀ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ ਭਿਟਾਈ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਡਾ. ਫਹਮਿਦਾ ਮਈ 2008 ਤੋਂ ਮਾਰਚ 2015 ਤੱਕ ਸਿੰਧੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਾਧਿਕਰਣ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਹੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ ਚੇਅਰ, ਕਰਾਚੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਨਿਦੇਸ਼ਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਸ ਸਾਲ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉਸੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸਿੰਧੀ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਾਰਜ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਡਾ. ਫਹਮਿਦਾ ਹੁਸੈਨ ਇੱਕ ਊਦਾਰ ਲੇਖਕ ਹੈ ਜੋ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ, ਭਾਸ਼ਾਵਿਗਿਆਨ, ਸਿੰਧੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਹਿਲੂਆਂ, ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ ਭਿਟਾਈ ਅਤੇ ਲੈਂਗਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੰਦਰਭ ਦੇ ਨਾਲ ਕਈ ਸੋਧ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ 15 ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।^[1] ਉਸ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਛੋਟੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲਘੂ ਕਥਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਵੀ ਸਿਹਰਾ ਉਸਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਪਿਛਲੇ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਮਾਚਾਰ ਪੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਲਮ ਲੇਖ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਅਬਦੁਲ ਹੁਸੈਨ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ 3 ਬੱਚੇ ਹਨ: ਡਾ ਸੁਨੀਤਾ ਹੁਸੈਨ, ਅਰੁਣਾ ਹੁਸੈਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ਾਹਿਮਾਰ ਹੁਸੈਨ।