ਊਸ਼ਾ ਉਪਾਧਿਆਏ | |
---|---|
ਜਨਮ | ਊਸ਼ਾ ਘਨਸ਼ਿਆਮ ਉਪਾਧਿਆਏ (1956-06-07) 7 ਜੂਨ 1956 (ਉਮਰ 68) ਭਾਵਨਗਰ, ਗੁਜਰਾਤ, ਭਾਰਤ |
ਕਿੱਤਾ | ਲੇਖਕ, ਕਵੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ |
ਭਾਸ਼ਾ | ਗੁਜਰਾਤੀ |
ਸਿੱਖਿਆ | MA, PhD |
ਊਸ਼ਾ ਘਨਸ਼ਿਆਮ ਉਪਾਧਿਆਏ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Usha Ghanshyam Upadhyay; ਜਨਮ 7 ਜੂਨ 1956) ਗੁਜਰਾਤ, ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਗੁਜਰਾਤੀ ਲੇਖਕ ਹੈ।
ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ 7 ਜੂਨ 1956 ਨੂੰ ਭਾਵਨਗਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[1][2] ਉਸਨੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਵਿੱਚ ਐਮ.ਏ. ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੀਐਚ.ਡੀ. ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿਦਿਆਪੀਠ, ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਗੁਜਰਾਤੀ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਗੁਜਰਾਤੀ ਲੇਖਕ ਸੰਘ ਦੀ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ।[3]
ਉਸਨੇ ਨਾਟਕ, ਲੇਖ, ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ। ਜਲ ਬਿਲੋਰੀ (1998), ਅਰੁੰਧਾਤੀਨੋ ਤਾਰੋ (2006) ਅਤੇ ਸ਼ਿਆਮ ਪੰਖੀ ਆਵ (2013) ਉਸਦੇ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹਨ। ਮਸਤੀਖੋਰ ਮਨਿਓ (2004) ਉਸਦੇ ਇੱਕ-ਐਕਟ ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਏਕ ਹਾਟੀ ਰੂਪਾ (1999) ਲਿਖੀ ਹੈ।
ਅਕਸ਼ਿਤ (1990), ਸਾਹਿਤ ਸੰਨਿਧੀ (1998), ਅਲੋਕਪਰਵਾ (2005), ਸੰਪ੍ਰਤ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ (2008), ਅਕਸ਼ਰਨੇ ਅਜਵਲੇ (2009), ਗੁਜਰਾਤੀ ਸੰਸ਼ੋਧਨ-ਸੰਪਦਾਨ (2009) ਆਲੋਚਨਾ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਅਧੀਤ 15-19 (1992-1996), ਜਾਹਨਵੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ - 2,3 (1996, 1997), ਗੁਜਰਾਤੀ ਚਯਾਨ (1999, 2000), ਸਰਜਨ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਆ ਅਨੇ ਨਾਰੀਚੇਤਨਾ (2006), ਗੁਜਰਾਤੀ ਲੇਖਿਕਾਓਨੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਵਾਰਤਾਓ (2006), ਗੁਜਰਾਤੀ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਲੇਖਿਕਾਓਨਾ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਨਿਮਬੰਧੋ (2006), ਗੁਜਰਾਤੀ ਲੇਖਿਕਾਓਨਾ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਆਤਮਕਥਿਆ (2006), ਮਾਤਰੁਭਾਸ਼ਾਨੁ ਮਹਿਮਾਗਯਾਨ (2010), ਉਰਮੀਕਵੀ ਨਹਾਨਾਲਾਲ (ਖੋਜ, 2012), ਕਬੀਰਨਾ ਅਮਰਸੂਤਰੋ । ਵਡਾਲੀ ਸਰੋਵਰ (1999) ਅਤੇ ਕਵੀਵਰ ਰਾਜੇਂਦਰ ਸ਼ਾਹ ਔਰ ਉਨਕੀ ਕਵਿਤਾ (2003, ਹਿੰਦੀ ) ਉਸਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਹਨ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਫੁਟਕਲ ਰਚਨਾਵਾਂ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤਨੋ ਗਿਆਨ ਸੰਵਾਦ - ਨਿਮਬੰਧੋ (2006, 2012), ਸ਼ੂਨਯਤਾਮਾ ਪੁਰੇਲਾ ਦਰਿਆਨੋ ਤਰਖਤ (2007) ਅਤੇ ਰਾਧਾਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਵੀਨਾ ਬੀਜੂ ਬੋਲ ਮਾ (2007) ਹਨ।
ਉਸਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਉੜੀਆ, ਬੰਗਾਲੀ, ਕੰਨੜ, ਹਿੰਦੀ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ।
ਉਸਨੂੰ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੁਆਰਾ ਬਟੂਭਾਈ ਉਮਰਵਾਡੀਆ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਭਗਿਨੀ ਨਿਵੇਦਿਤਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਹਿੰਦੀ ਸੰਸਥਾਨ, ਲਖਨਊ ਦੁਆਰਾ ਸੌਹਰਦ ਸਨਮਾਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।