ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ

ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਦਾ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਹੈ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਗੁਰੂ ਦਰੋਣਾਚਾਰੀਆ ਹਿਮਾਲਿਆ (ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼) ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਤਮਾਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਹਮ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਤਪੇਸ਼ਵਰ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਸਵੈਮਭੂ ਸ਼ਿਵਲਿੰਗ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਗੁਰੂ ਦ੍ਰੋਣਾਚਾਰੀਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਮਾਤਾ ਕ੍ਰਿਪੀ ਨੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਤਪੱਸਿਆ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੀ ਤਪੱਸਿਆ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ, ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮਾਤਾ ਕ੍ਰਿਪੀ ਨੇ ਸੁੰਦਰ ਤੇਜਸਵੀ ਬਾਲਕ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸੇ ਬ੍ਰਹਮ ਗੁਫਾ ਦੇ ਹਿੰਜੇ ਵਿਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮੁੱਲ ਰਤਨ(ਮਣੀ) ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਭੂਤਾਂ- ਪ੍ਰੇਤਾਂ, ਹਥਿਆਰਾਂ, ਬਿਮਾਰੀਆਂ, ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ, ਸੱਪਾਂ ਆਦਿ ਤੋਂ ਬੇ-ਡਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।^[1]

ਕ੍ਰਿਪਾ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਤਾਵਰਮ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਂਡਵਾਂ ਦੇ ਕੈਂਪ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਦੇ ਹਨ।ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਂਡਵ ਫੌਜ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਕਾਤਲ ਧਰਿਸ਼ਤਾਦਯੁਮਨ ਨੂੰ ਲੱਤ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਜਗਾਇਆ।^[2] ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਨੇ ਅੱਧ-ਜਾਗਦੇ ਧਰਿਸ਼ਤਾਦਯੁਮਨ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਤਲਵਾਰ ਲੈ ਕੇ ਮਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਯੋਧਿਆਂ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਵੱਡਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਪਾਪੰਡਵ, ਸ਼ਿਖੰਡੀ, ਯੁਧਮਨਿਊ, ਉੱਤਮਉਜਾ] ਅਤੇ ਪਾਂਡਵ ਫੌਜ ਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਯੋਧੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਗਿਆਰਾਂ ਰੁਦਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਰਗਰਮ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਪਾਚਾਰੀਆ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਤਵਰਮਾ ਨੇ ਕੈਂਪ ਦੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ 'ਤੇ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ।

ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤਿੰਨੋਂ ਯੋਧੇ ਦੁਰਯੋਧਨ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰੇ [ਪੰਚਾਲਾਂ] ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਾਂਡਵਾਂ ਦੇ ਕੋਈ ਪੁੱਤਰ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਦੁਰਯੋਧਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅਸ਼ਵਥਾਮਾ ਦੀ ਉਸ ਲਈ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਜੋ ਭੀਸਮਾ, ਦ੍ਰੋਣ ਅਤੇ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਦੁਰਯੋਧਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਸੋਗ ਵਿੱਚ, ਕੌਰਵਾ ਫੌਜ ਦੇ ਬਾਕੀ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ।