ਅਲੀ ਅਕਬਰ ਨਾਤਿਕ

ਹਮਾਰੇ ਗਾਂਵ ਲੁਹਾਰ ਅਬ ਦਰਾਂਤੀਆਂ ਬਨਾ ਕੇ ਬੇਚਤਾ ਨਹੀਂ
ਤੋ ਜਾਨਤਾ ਹੈ ਫਸਲ ਕਾਟਨੇ ਕਾ ਵਕਤ ਕਟ ਗਯਾ ਸਰੋਂ ਕਾ ਕਾਟਨੇ ਕੇ ਸ਼ਕਲ ਮੇਂ
ਸ਼ਰਲ ਮੇਂ ਵੋ ਜਾਨਤਾ ਹੈ ਬਾਂਝ ਹੋ ਗਈ ਜਮੀਨ ਜਬ ਸੇ ਲੇ ਗਏ ਨਕਾਬ ਪੋਸ਼ ਗਾਂਵ ਕੇ ਮਵੇਸ਼ੀਓਂ ਕੋ ਸ਼ਹਰ ਮੇਂ
ਜੋ ਬਰਮਾਲਾ ਸਦਾਏਂ ਕੇ ਖੁਸ਼ਕ ਖੂਨ ਬੇਚਤੇ ਹੈ ਬੇ-ਯਕੀਨ ਬਸਤੀਓਂ ਕੇ ਦਰਮਿਆਂ
ਉਦਾਸ ਦਿਲ ਖਮੋਸ਼ ਔਰ ਬੇ-ਜਬਾਂ ਕਬਾੜ ਕੇ ਹਿਸਾਰ ਮੇਂ ਸਿਯਾਹ ਕੋਇਲੋਂ ਸੇ ਗੁਫ਼ਤਗੂ
ਤਮਾਮ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰਤਾ ਹੈ ਸੋਚਤਾ ਹੈ ਕੋਈ ਬਾਤ ਰੂਹ ਕੇ ਸਰਾਬ ਮੇਂ
ਕੁਰੇਦਤਾ ਹੈ ਖ਼ਾਕ ਔਰ ਢੂੰਢਤਾ ਹੈ ਚੁਪ ਕੀ ਵਾਦਿਯੋਂ ਸੇ ਸੁਰਖ਼ ਆਗ ਪਰ ਵੋ ਜ਼ਰਬ
ਜਿਸ ਕੇ ਸ਼ੋਰ ਸੇ ਲੁਹਾਰ ਕੀ ਸਮਾਅਤੇਂ ਕ਼ਰੀਬ ਥੀਂ
ਬਜਾਏ ਆਗ ਕੀ ਲਪਕ ਕੇ ਸਰਦ ਰਾਖ ਉੜ ਰਹੀ ਹੈ ਧੂੰਕਨੀ ਕੇ ਮੁੰਹ ਸੇ
ਰਾਖ ਜਿਸ ਕੋ ਫਾਂਕਤੀ ਹੈ ਝੋਂਪੜੀ ਕੀ ਖ਼ਸਤਗੀ
ਸਿਯਾਹ-ਛਤ ਕੇ ਨਾ-ਤਵਾਂ ਸੁਤੂਨ ਅਪਨੇ ਆਂਕੜੋਂ ਸਮੇਤ ਪੀਟਤੇ ਹੈ ੰਸਰ
ਹਰਾਰਤੋਂ ਕੀ ਭੀਕ ਮਾਂਗਤੇ ਹੈਂ ਝੋਂਪੜੀ ਕੇ ਬਾਮ ਓ ਦਰ
ਜੋ ਭੱਠੀਓਂ ਕੀ ਆਗ ਕੇ ਹਰੀਸ ਥੇ
ਧੁਏਂ ਕੇ ਦਾਇਰੋਂ ਸੇ ਖੇਂਚਤੇ ਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਮਗਰ ਅਜੀਬ ਬਾਤ ਹੈ ਹਮਾਰੇ ਗਾਂਵ ਕਾ ਲੁਹਾਰ ਜਾਨਤਾ ਨਹੀਂ
ਵੋ ਜਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਬੜ ਗਈ ਹੈਂ ਸਖ਼ਤ ਔਰ ਤੇਜ਼ ਧਾਰ ਖ਼ੰਜ਼ਰੋਂ ਕੀ ਕ਼ੀਮਤੇਂ
ਸੋ ਜਲਦ ਭੱਠੀਓਂ ਕਾ ਪੇਟ ਭਰ ਦੇ ਸੁਰਖ਼ ਆਗ ਸੇ