Montchalm

Las fòrmas ancianas son Domus Montischalmi, en latin, al sègle XI, Preceptor Montchalmi, en latin, en 1293, Parrochia Monchalm, Monschalmus, Monscalmus, en 1348, Montchamp, en 1358, Mauriscalmus, latinizacion de 1363, Moncham, en 1570, Monchaln, en 1628, Montchal, en 1629, Monchal, en 1633, Montchan, en 1644, Montcham, en 1654, Monchamp, en 1662, etc ^[1].

Un document de l'IEO Cantal prepausa las grafias Montcham o Montchalm ^[2] , mas la fòrma etimologica Montchalm es tanben probablament fonologica. Montchalm es format del latin montem e del preceltic calmis, « nauçada pelada », o de lors resultats ^[3]. Lo grop final -lm podiá èsser comprés per d'aurelhas francesas o eventualament prononciat coma una simpla nasala en finala, çò qu'explica l'atestacion de 1358 e la grafia francesa que confond amb champ, mas la prononciacion es en realitat [mun'tsar] a Montchalm e a Vabres (sovent amb una [-r] finala leugèira) ^[4]. Pus al nòrd, a Lastiguet (comuna de Lastic) e a Solatge, la prononciacion es [mun'tsau], çò que s'escriuriá *Montchaum (cf. los nombroses luòcs del Puèi de Doma escrits La Chau en francés). Coma -l en fin de sillaba se pronóncia generalament [-r] en nalt auvernhat (chastèl = [tsas'tɛr]), la grafia es normalament Montchalm, amb -m finala etimologica muda.

• Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra delh canton de Sant Flor-nòrd; es ara delh canton de Sant Flor-1

• Portal d'Auvèrnhe