Montanèr

Montanèr^[1] qu'ei ua vila deu nòrd de Bearn. Qu'ei situada dens lo departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Montanèr
Montaner

Castèth de Montanèr, bastit per Gaston Febus

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 20′ 47″ N, 0° 00′ 27″ O

Superfícia

19,13 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

363 m
260 m
237 m

Geografia politica

França

País de Morlans e deu Montanerés, Montanèr (caplòc) abans 2015

Intercom
246500375

CC d'Ador Madiran (2017 ençà)

Cònsol

Dominique Lagahe
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2019)

430 ab.

Evolucion de la populacion

438 ab.

Densitat

24,15 ab./km²

Autras informacions

(en francés)

64460

Montanèr que possedeish un castèth bastit per Gaston Febus entà emparar aquesta termièra de Bearn. La soa tor qu'ei de teulas (com la tor tanben bastida per Febus au castèth de Pau). Aqueth castèth, un còp perduda la soa foncion protectora, que vadó preson, qui per un temps e ho proprietat de d'Artagnan. La glèisa de Montanèr qu'ei interessanta per las soas pintruras muraus dab tèxte en occitan bearnés.

A Montanèr que s'i neureish tanben estrucis.

Geografia

Toponimia

La prononciacion qu'ei [munta'ne]. Las fòrmas ancianas que son Montanerius, en latin, cap a 1030, Montanerium, en latin, en 1118, Montaner en 1385 e 1675, Lavielle (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) ^[2].

Segon Dauzat, lo nom que vien de mons, « mont » e deu nom germanic de persona Agenar o Asinar ^[3].

Segon Miquèu Grosclaude, la segonda partida deu nom que vien probablament d'un nom d'òmi Aner, arrasonablament vienut d'Asinarius. Mès Asinarius sembla pas d'origina germanica; segon M.F. Berganton (Le dérivé du nom individuel..., p. 177-178), qu'èra un mot pejoratiu atribuït aus crestians qui en hasón un nom (l'espanhòu Aznar). Mès lo mot Mont- a vertadèrament ací lo sens de « hautor, mont » (deu latin montem) ? Lo nom de Aner qu'estó lo de senhors de Montaner, mès lo tròp gran nombre de patronimes Montané, Montaner, qui pòden pas s'explicar tots peu nom deu vilatge, que hè meilèu pensar a un nom de persona Mont emplegat a l'Edat Mejana (cf. Sent Mont). Montaner que seré alavetz un nom doble de persona ^[2].