Miaucenç e Lanuça

La prononciacion qu'ei [la'nysɔ]. Las fòrmas ancianas que son Lanuce au sègle XIIau, Lanusce en 1318, Lanussa en 1318, Lanusse (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Miossens-Lanusse despuish lo 16 d'aost de 1841, quan apleguèn las duas comunas ^[3].

Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, qu'explica lo sufixe -us (latin uceum) ei pejoratiu. Ex. : carnús, « maishanta carn » en gascon, catalan e aragonés », pallussa, « tròç, brigalha, borriàs de palha » en catalan, palhusèr, « tròç, brigalha, borriàs de palha » en gascon. Aqueth sufixe qu'ei per disparéisher en gascon ^[3].

Lo diccionari de Simin Palay, p. 605, qu'explica lanuça, lo mot e lo vilatge, com « lana magra » ^[3].

Dauzat, qu'explica La Landuça (Perigòrd) e Lanús, per lo mot landa, d'origina gallica dab lo sufixe -ucium, -ucia ^[4].

Miquèu Grosclaude, que horneish Lanusse ei un toponime e un antroponime plan espandit en Bearn, atau com Lanuce/Lanuza en Espanha. Las explicacions precedentas que son concordantas ^[3].

La prononciacion qu'ei [mjaw'sens]. Las fòrmas ancianas que son Milcents en 1072, dens Marca, Mucents au sègle XIIIau, Millesancti, en latin, en 1270, Miu-Sentz/Miusentz en 1385, Miusentz au sègle XIVau, Miucens en 1443, Miucents en 1546, Miossans en 1673, Miossens (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Miossens-Lanusse despuish lo 16 d'aost de 1841, quan apleguèn las duas comunas ^[5].

Segon lo diccionari de Simin Palay, p. 679, Miusséns qu'ei un petit nom e un patronime assimilat a Vincenç per landés; Sent Miussens : Sent Vincenç de Pau.

Dauzat, qu'explica Miaucenç per un nom germanic Milizzo e lo sufixe germanic -ing ^[6].

Miquèu Grosclaude, per Dauzat, que conselha meilèu son diccionari deus noms de familha a l'article Milcent. Qu'accèpta l'explicacion de Palay. Milcent qu'ei lo nom d'un òmi, dilhèu lo patron de Dacs, assimilat a Vincenç dens la lenga populara. P. 402, en annèxe, qu'ajusta lo nom de Milcents ei germanic, absent de l'onomastica gascona; qu'ei un prenom femenin en Anglatèrra, Milicent e un patronime dens lo nòrd de França (Normandia, Léger Atlantic, Vendèa). Per verificar l'assimilacion a Vincenç, la fèsta deu vilatge de Miaucenç qu'ei lo jorn de Sent Vincenç ^[5].

Grosclaude, p. 402, que reconstitueish la seguida probabla deus hèits :

• Milcents o Missens qu'ei un sent locau, avesque de Dacs;
• Èra pas gascon, mès sortit de l'Oèst de França, d'après lo son nom;
• Lo nom deu vilatge de Miaucenç que vien d'aqueth sent;
• Qu'estó assimilat a sent Vincenç, martir aragonés devath las persecucions de Dioclecian, plan mei coneishut, pr'amor de la semblança deus noms. Lo nom de Miaucenç qu'ei benlhèu un agiotoponime ^[5].

• Portau de Bearn