Escuras (Bearn)

La prononciacion qu'ei [es'kyrɔs] ( e non pas [es'kyrɛs]). Las fòrmas ancianas que son Marcatus escuresii, en latin, au sègle XII, Sanctus Justinus de Scures, en latin, au sègle XII, Escurees au sègle XIII, Escurès en 1775, Escures (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) ^[2].

Segon Dauzat, qui coneish lo nom per la soa fòrma francesa, Escuras que sembla escur, mès qu'ei benlhèu tirat deu germanic skûr, « granja » ^[3]. Segon Negre, citat per Miquèu Grosclaude, escura, « granja, escuderia » que vien deu germanic ^[2].

Segon Miquèu Grosclaude, un adjectiu escura au plurau que s'explica mau per un lòc situat sus un poi, lo nom que pòt donc tirar la soa origina de skûr, « granja, escuderia ». Mès escuresium deu sègle XII, atau com la fòrma Escurees deu sègle XIII que son benlhèu la pròva d'un Escurès d'origina, vienut Escuras per atraccion de l'adjectiu. Dens aqueth cas, lo nom que s'explica per lo basco eskur, « aglan », puish « casso », dab lo sufixe locatiu collectiu de medisha lenga -etz, per un sens globau de « lòc on i a cassos ». Grosclaude que dèisha la causida enter las duas solucions ^[2], mès la soa argumentacion que hè mei versemblabla l'ipotèsi basca.

• Portau de Bearn